Θυμάστε, που μια οικιακή βοηθός έπεσε από τον πέμπτο όροφο;

Εντάξει, δεν είμαστε συλλογικά ρατσιστές και μας πληγώνει όταν λένε άλλοι κάτι τέτοιο, όπως προχτές το BBC, που μας έκανε ένα αφιέρωμα ντροπιαστικό.

• Άριστος Μιχαηλίδης
• Ο Φιλελεύθερος

Που έλεγε ότι στην Κύπρο υπάρχουν «συνθήκες σύγχρονης δουλείας» για χιλιάδες οικιακές βοηθούς.

Όταν το λένε άλλοι είναι πολύ πικρό.

Ενοχλεί.

Γιατί πραγματικά πιστεύουμε, η πλειοψηφία μας, τουλάχιστον, ότι είμαστε αγνός λαός, φιλόξενος, δεν γίνεται να μας λένε ρατσιστές επειδή έχουμε οικιακές βοηθούς να δουλεύουν δώδεκα ώρες, έξι μέρες τη βδομάδα, αν χρειαστεί και εφτά. Πραγματικά πιστεύουμε ότι το θέλουν, είναι δική τους επιλογή, το κάνουν με το κέφι τους. Όπως πίστευαν και τα αφεντικά των παππούδων μας, τότε που τους είχαν να δουλεύουν δωδεκάωρα στα μεταλλεία και δεν διανοούνταν, τα αφεντικά, ότι επρόκειτο για απάνθρωπη εκμετάλλευση. Έτσι ήταν η ζωή, δεν ήθελαν να ξέρουν καλύτερη. Χρειάστηκαν μεγάλοι αγώνες και θυσίες για να κερδίσουν το οκτάωρο. Αλλά, δεν το κέρδισαν για τις Σριλανκέζες και τις Φιλιππινέζες, το κέρδισαν για εμάς τους Ευρωπαίους. Που γίναμε αίφνης αφεντικά και το ξεχάσαμε.

Ούτε πιστεύουμε πως πράγματι «μας συμπεριφέρονται σαν σκλάβες», όπως έλεγε μια Φιλιππινέζα στο BBC. Ούτε διανοούμαστε ότι υπάρχει σήμερα στην Κύπρο σεξουαλική παρενόχληση και σεξουαλικές επιθέσεις προς τις ξένες. Εντάξει, υπάρχουν χιλιάδες από εμάς που φέρονται άψογα. Αλλά, δεν είναι και ψέμα ότι μια Ινδή οικιακή βοηθός αυτοκτόνησε πέφτοντας από τον πέμπτο όροφο πολυκατοικίας την Κυριακή 2/8/2015, και σύμφωνα με το πόρισμα του θανατικού ανακριτή, οι εργοδότες της δεν της επέτρεπαν να βγει από το διαμέρισμα ούτε στο ρεπό της. Σαν να βρισκόταν σε κελί φυλακής. Ούτε είναι ψέμα ότι συχνά φτάνουν στα δικαστήρια υποθέσεις απίστευτης εκμετάλλευσης αλλοδαπών. Τον Οκτώβρη του 2017, θυμάμαι τα έξι άτομα που καταδικάστηκαν για εμπορία προσώπων και στη δίκη ακούστηκαν απίστευτα γεγονότα. Απίστευτα για την αγνή μας κοινωνία. Που είχαν εργαζόμενους δωδεκάωρα να κοιμούνται στο κοτέτσι, και να τους ταΐζουν κάθε μέρα ελάχιστο ρύζι, ντομάτες και αγγούρια δικής τους παραγωγής. Μαζί τους, μαζί με τα αφεντικά, και μια γυναίκα, μια δική μας, νοικοκυρά με τα όλα της, που έβαζε δουλειά τον εργαζόμενο απειλώντας τον με μια βέρκα. Όπως τις βέρκες που είχαν οι βοσκοί μας για να μαντρίζουν τα ζώα τους. Κι όταν αντιδρούσε του έλεγε ότι θα φέρει την Αστυνομία να τον στείλει στη χώρα του. Τον αλλοδαπό, που είχε και απαιτήσεις! Μεμονωμένες περιπτώσεις, ίσως. Αλλά, αυτές μας χαρακτηρίζουν. Επειδή είναι προφανώς ακραίες. Όχι, δεν είμαστε όλοι ρατσιστές. Δεν είμαστε όλοι εκμεταλλευτές. Δεν είμαστε όλοι αφεντικά. Αλλοίμονο να ήμασταν. Όμως, αν δεν παραδεχτούμε ότι υποβόσκει μέσα στην κοινωνία μας ο ρατσισμός για να τον ξεριζώσουμε, δεν θα γίνουμε ανθρώπινοι.

Ναι, μας ενοχλεί όταν το λένε άλλοι. Προπάντων, όταν το λένε οι Βρετανοί, που έστησαν τις βιομηχανίες τους πάνω στις πλάτες των μεταναστών, τους οποίους εκμεταλλεύτηκαν επί δεκαετίες. Και προπάντων, όταν σήμερα αυτοί που υποτίθεται είναι πλέον πολιτισμένοι και ξεπέρασαν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, ψήφισαν έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση με βασικό κριτήριο να προστατεύσουν τη χώρα τους από την ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών. Αλλά, δεν μας κόφτει τι κάνουν οι Εγγλέζοι στη χώρα τους. Εμείς να δούμε τι κάνουμε στη δική μας. Γιατί, αυτό που αναδεικνύει η αδράνεια των αστυνομικών στις εξαφανίσεις ξένων γυναικών δεν είναι τίποτε άλλο, παρά υποτίμηση της ανθρώπινης υπόστασής τους. Είναι ξένες, άρα έκαναν κάτι κακό. Έφυγαν με τη θέληση τους για να δουλεύουν παράνομα ή έφυγαν στα κατεχόμενα όπου βρήκαν περισσότερα λεφτά. Αυτά είχαν στο μυαλό τους. Αδιαφόρησαν, ακριβώς επειδή ήταν ξένες.

Αυτό δεν μας κάνει, φυσικά, μια κοινωνία ρατσιστών, εξάλλου, πώς μπορούμε όταν είναι χιλιάδες που εμπιστεύονται τα παιδιά ή τους γονείς τους στη φροντίδα ξένων οικιακών βοηθών και χιλιάδες που ζουν μαζί τους καθημερινά μέσα στο ίδιο σπίτι.

Όπως, όμως, υπάρχουν χιλιάδες που σέβονται τους ξένους, που τους βλέπουν ως ανθρώπους με δικαιώματα, υπάρχουν άλλοι τόσοι, που είναι σίγουροι πως οι ξένοι είναι εκ φύσεως κακοί ή αγράμματοι ή βρώμικοι κι αξίζουν την υποτίμησή τους.

Ε, αυτό είναι ρατσισμός.

Κι αν δεν το αναγνωρίζουμε, δεν δικαιούμαστε να λέμε πως είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι.