Το κόστος της εισβολής και το κόστος της λύσης
- Θα πληρώσουν και πάλι οι εκτοπισμένοι;
Στην έκδοση της 27.1.2019, η Καθημερινή δημοσίευσε άρθρο του κ. Δ. Χατζηχαμπή με τίτλο «Η διαχρονική αποτυχία της πολιτείας για τους εκτοπισμένους».
Στην εύστοχη παρέμβαση του, ο πρώην Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου τεκμηρίωσε και νομικά την αποτυχία των κυβερνήσεων μας να προωθήσουν ζωτικά ζητήματα που αφορούν τους εκτοπισμένους συμπολίτες μας.
Ενδιέτριψε ειδικότερα στο θέμα της επιστροφής της πόλης της Αμμοχώστου και στην υποχρέωση της Δημοκρατίας να διαθέσει πόρους για αποζημίωση των εκτοπισμένων για την απώλειας χρήσης των περιουσιών τους.
Δεν γνωρίζω αν οι κυβερνώντες και οι πολιτικοί μας μελέτησαν το έγκυρο αυτό άρθρο που φέρει την υπογραφή ενός διακεκριμένου νομικού που υπηρέτησε την Δικαιοσύνη από την κορυφαία της θέση. Όμως ακόμα και αν το διάβασαν μέσα στο πλαίσιο της ενημέρωσης τους για τα όσα γράφονται στα ΜΜΕ, φοβούμαι ότι και πάλιν θα αδιαφορήσουν. Το πιθανότερο είναι να περάσουν κι’ άλλα χρόνια χωρίς να προωθήσουν αποτελεσματικά τα θέματα αυτά. Παρά τις υποσχέσεις και τις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις που δίνουν κατά καιρούς.
Είναι γι’ αυτό το λόγο που έρχομαι σήμερα να ενώσω τη φωνή μου με αυτή του φίλου συμμαθητή Άκη Χατζηχαμπή εκφράζοντας και τη δική μου διαμαρτυρία για την αδράνεια των ιθυνόντων. Που συμβάλλει στη συνέχιση και επίταση της αδικίας σε βάρος των εκτοπισμένων που υφίστανται τις καταστρεπτικές συνέπειες της κατοχής. Του ξεσπιτωμού, της απώλειας όλων των κινητών περιουσιακών τους στοιχείων και της αποστέρησης των περιουσιακών τους δικαιωμάτων στα σπίτια και στα κτήματα τους. Το πράττω με την ελπίδα ότι με τις διαμαρτυρίες μας που εκφράζουν το αίτημα όλων των Αμμοχωστιανών και του συνόλου των εκτοπισθέντων θα τείνουν επιτέλους οι ιθύνοντες ευήκοον ους. Και θα στέρξουν να κατανοήσουν τον πόνο, την απογοήτευση και τα παράπονα μας πριν μετατραπούν σε αγανάκτηση και οργή.
Πρωτοστάτης στη διεκδίκηση οικονομικής βοήθειας στους εκτοπισμένους για την απώλεια χρήσης των περιουσιών τους έπρεπε να είναι η Παγκύπρια Επιτροπή Προσφύγων που-θεωρητικά τουλάχιστον-αντιπροσωπεύει και εκφράζει όλους τους εκτοπισμένους. Δυστυχώς, η Επιτροπή αυτή λειτούργησε ικανοποιητικά για κάποια μόνο χρόνια μετά την εισβολή. Στη συνέχεια κομματικοποιήθηκε και μετά έγινε όργανο της εκάστοτε κυβέρνησης που διορίζει και τα μέλη της. Οι εκτοπισμένοι έχασαν τη φωνή τους και δεν έχουν πολιτικό εκτόπισμα και ισχύ για να προωθήσουν αιτήματα τους και να διεκδικήσουν τα δίκαια τους.
Καθημερινά σχεδόν ακούμε στα ραδιόφωνα και βλέπουμε στις τηλεοράσεις τους εκπροσώπους των δανειοληπτών, των κουρεμένων καταθετών, των κατόχων αξιογράφων, των χαλαζόπληκτων, των ανομβριόπληκτων, των εγκλωβισμένων αγοραστών ακινήτων και πολλών άλλων ομάδων πολιτών που διεκδικούν απαιτητικά αποζημιώσεις, επιδόματα, πληρωμές, παροχές και διευκολύνσεις όλων των ειδών. Τους μόνους που δεν βλέπουμε και δεν ακούμε είναι τους εκπροσώπους του συνόλου των εκτοπισμένων σε παγκύπρια βάση, δηλαδή την Παγκύπρια Επιτροπή Προσφύγων. Αυτούς που υποθετικά αντιπροσωπεύουν όλους τους εκτοπισμένους που έχασαν τα πάντα χωρίς να φταίνε σε τίποτε, που σηκώνουν σχεδόν όλο το βάρος των οικονομικών συνεπειών της εισβολής, που υπέστησαν ασυγκρίτως τη μεγαλύτερη οικονομική απώλεια από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Και ενώ οι κυβερνώντες και τα κόμματα βρίσκουν χρόνο να ασχολούνται με τα προβλήματα όλων των άλλων ομάδων πολιτών και εξευρίσκουν τους αναγκαίους πόρους και κονδύλια, για τους εκτοπισμένους που υφίστανται αυτή την αδικία για μισό σχεδόν αιώνα δεν είχαν ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση να εγκύψουν στο πρόβλημα και να δώσουν λύσεις.
Το Νοέμβριο του 2017 πραγματοποιήθηκε στον Άγιο Αθανάσιο μεγάλη συγκέντρωση εκτοπισμένων της επαρχίας Αμμοχώστου στην οποία παρουσιάστηκε η επικαιροποιημένη μελέτη του Φορέα Ίσης Κατανομής Βαρών για το οικονομικό κόστος της εισβολής. Οι αριθμοί που ακούστηκαν για τις ζημιές που υπέστησαν οι εκτοπισμένοι, τα εισοδήματα που έχασαν ένεκα της απώλειας χρήσης των περιουσιών τους και τη σημερινή αξία τους ήταν αστρονομικοί. Της τάξης δεκάδων δισεκατομμυρίων. Παρόντες στη συγκέντρωση ήταν και βουλευτές της επαρχίας Αμμοχώστου που ανέλαβαν να προωθήσουν το αίτημα για την καταβολή οικονομικής ενίσχυσης σε όλους τους εκτοπισμένους για την απώλεια της χρήσης των περιουσιών τους. Πέρασαν από τότε άλλοι δεκαπέντε μήνες και τίποτε το συγκεκριμένο δεν έχει γίνει για το θέμα αυτό.
Αντί της προώθησης του αιτήματος της καταβολής αυτής της βοήθειας, έγινε αποδεκτό από την πλευρά μας το πλαίσιο Γκουτέρες για λύση του Κυπριακού. Σε σχέση με το περιουσιακό, το πλαίσιο προνοεί ότι στην υπό ΤΚή διοίκηση περιοχή τον πρώτο λόγο στις περιουσίες θα έχουν οι χρήστες, όχι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες.
Θα δοθούν, δηλαδή, τα σπίτια και οι περιουσίες μας στους άρπαγες και σφετεριστές-έποικους, ΤΚους και άλλους-που τα κατέχουν παράνομα. Παραβιάζοντας κατάφωρα τους Νόμους και το Σύνταγμα της ΚΔ, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Διεθνές Δίκαιο και ενάντια στις σχετικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ. Με την εντελώς απαράδεκτη αυτή διευθέτηση, οι εκτοπισμένοι που υπέστησαν τις καταστροφικές συνέπειες της εισβολής και της 45χρονης κατοχής, θα σηκώσουν και το τεράστιο βάρος της λύσης του Κυπριακού με την οριστική απώλεια των περιουσιών τους.
Διερωτώμαι ειλικρινά αν η ηγεσία μας που- δηλώνει ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί μια τόσο επάρατη διευθέτηση- γνωρίζει ότι πρόκειται για ατομικό δικαίωμα που τυγχάνει απόλυτης προστασίας τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές δίκαιο και ότι δεν νομιμοποιείται να το εκχωρήσει σε άλλους.
Διερωτώμαι επίσης αν έχει επίγνωση των καταστροφικών συνεπειών μιας τέτοιας διευθέτησης στο ατομικό επίπεδο για κάθε εκτοπισμένο ιδιοκτήτη περιουσίας αλλά και για την ΕΚ κοινότητα γενικά και την επιβίωση της σε αυτό τον τόπο.
- Δικηγόρος, Πρέσβης ε.τ.
- Το άρθρο δημοσιεύεται επίσης στην Καθημερινή