Τι Μακεδονία, τι Κύπρος…
Πώς κ. Νίκο Κοτζιά θα γίνει η Κύπρος ένα «κανονικό κράτος», με τουρκικό νέο-οθωμανικό φέσι;
Σχολιάζω τις δηλώσεις του Έλληνα Υπ. Εξωτερικών κ. Νίκου Κοτζιά κατά την διάρκεια ομιλίας του στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας, στις 13 Ιουνίου 2018, σε μετάφραση από αγγλικά σε ελληνικά, όπως αυτές έχουν αναρτηθεί επισήμως στα αγγλικά στην ιστοσελίδα του Ελληνικού ΥΠΕΞ και όχι από κείμενο ανταπόκρισης.
Είπε λοιπόν ο κ, Νίκος Κοτζιάς για το Κυπριακό:
«Η ελληνική εξωτερική πολιτική ενεργά στα πλαίσια του διεθνούς νόμου. Πιστεύουμε ότι ο διεθνής νόμος είναι το εργαλείο με το οποίο ένας χειρίζεται διεθνή διενέξεις, συμφέροντα, αντιφάσεις. Και το κυπριακό πρόβλημα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού. Πέρσι το καλοκαίρι, και καθ΄ολη τη διάρκεια του χρόνου, διαπραγματευθήκαμε αρκετά για το κυπριακό θέμα. Δώδεκα μέρες διαπραγματεύσεις έλαβαν χώρα στο Κράν Μοντάνα, στην Ελβετία, κατά τις οποίες διαπραγματευθήκαμε μέρα και νύχτα. Προβλήθηκε μια σημαντική ερώτηση εκεί : Τι είναι το κύριο σημείο του κυπριακό προβλήματος; Είναι τα αντικρουόμενα συμφέροντα των δύο κοινοτήτων, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων; Είναι και αυτό, εν μέρει. Γι΄αυτό πάντοτε προβάλω ότι πρέπει να δοθούν στους Τουρκοκύπριους τα μάξιμουμ δυνατά δικαιώματα. Επιπλέον, το συμφέροντα των τριών μικρότερων κοινοτήτων – Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων – χρειάζονται να προστατευθούν, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι παραγνωρίζουν τα δικαιώματα αυτών των κοινοτήτων. Και πρέπει να δοθεί και στην ελληνοκυπριακή πλευρά η μάξιμουμ δυνατή ερμηνεία ασφάλειας.
Αλλά η ερώτηση παραμένει: Τι είναι το θεμελιώδη ζήτημα του κυπριακού προβλήματος; Κατά την άποψή μου, είναι το ακόλουθο: Το θέμα ασφάλειας, το πρόβλημα της παράνομης κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου. Το βόρειο τμήμα της Κύπρου είναι η πλέον στρατοκρατούμενη περιοχή της Ευρώπης. Μέχρι πέρσι, 44,000 στρατιώτες στάθμευαν εκεί για 92,000 Τουρκοκύπριους σε σύνολο πληθυσμού 200,000. Η αναλογία είναι ένας στρατιώτης για κάθε δύο τουρκοκύπριους, ή ένας στρατιώτης για κάθε οικογένεια αν ένας υπολογίσει και τους έποικους.
Για το Κυπριακό πρόβλημα, υποστηρίζουμε μια λύση όπου – Η Κύπρος πρέπει να γίνει ένα κανονικό κράτος, μέλος της ΕΕ και του ΟΗΕ. Πρέπει να απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα ενός κανονικού κράτους, δίχως ‘δικαιώματα’ επέμβασης τρίτων.»
Οι αντιφάσεις και αλλοπρόσαλλες δηλώσεις Νίκου Κοτζιά εντοπίζονται, όμως, όταν ένας τις διαβάσει παράλληλα με τις δηλώσεις του στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων τον Ιανουάριο του 2017 και οι οποίες επίσης, βρίσκονται αναρτημένες στην ιστοσελίδα του υπουργείου που αντιπροσωπεύει με ημερομηνία ανάρτησης 21 Ιανουαρίου 2017.
1) Στη Μόσχα ο Έλληνας Υπ. Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς αναφέρθηκε «σε εργαλείο διαχείρισης το διεθνή νόμο». Ο διεθνής νόμος όμως δεν παραχωρεί κλεμμένη γη στον θύτη αλλά επιβάλει την επιστροφή του στον νόμιμο ιδιοκτήτη. Ούτε διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία για τη δημιουργία «δύο συνιστώντων κρατών» με το δώσε και παράδωσε στους Τούρκους τη μισή Κύπρο. ΄Οπως σχεδίαζαν οι Βρετανοί και Τούρκοι από το 1956 και ονομαστικώς ως «δύο συνιστώντα κράτη» στο βρετανικό Φόρειν ΄Οφις στις 3 Ιανουαρίου 1964…
2) Αναφέρθηκε σε διεθνείς διενέξεις, συμφέροντα και αντιφάσεις. Το Κυπριακό δεν είναι μια διεθνής διένεξη όπως θέλουν να την επικαλούνται ορισμένοι ξένοι και που διοργάνωναν για χρόνια σεμινάρια για conflict resolutions, για να αθωώνουν την Τουρκία και τα εγκλήματά της, ούτε θέμα αντιφάσεων. Η Τουρκία έκανε δύο εισβολές που συνεχίζονται δεν υπάρχει καμία αντίφαση.
3) Συμφερόντων, ναι. Ξένων. Εκείνων της Τουρκίας που θέλει να τουρκοποιήσει ολόκληρη την Κύπρο, σύμφωνα με τα σχέδια Δρ. Νιχάτ Ερίμ από το 1956 και Βρετανών. Όμως δεν αναφέρθηκε σε τέτοια ο κ. Κοτζιάς.
4) Είπε επίσης, ότι το κυπριακό πρόβλημα, είναι εν μέρει και τα συγκρουόμενα συμφέροντα των δύο κοινοτήτων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και γι΄αυτό, είπε, ο ίδιος υποστηρίζει ότι πρέπει να δοθούν στους Τουρκοκύπριους τα μάξιμουμ δυνατά δικαιώματα. Δεν είπε στη Μόσχα, όμως, πως τα ερμηνεύει αυτά. Τα βρίσκουμε στην συνέντευξή του στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων όπου είπε τα εξής αποκαλυπτικά στους Γερμανούς:
«… Σχεδιάζουμε μια Συνθήκη για μια ομόσπονδη Κύπρο. Αμφότερες οι εθνικές ομάδες (εννοεί Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους) θα έχουν ίσα δικαιώματα. Οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν το δικό τους ομόσπονδο κράτος ή καντόνιο, ή όπως θέλουν αλλιώς να το ονομάσουν. Θα είναι μόνοι τους και θα μπορούν να επιλαμβάνονται της ασφάλειας, καθώς θα έχουν την δική τους αστυνομία. Γι΄αυτό θα δημιουργηθεί μια ομόσπονδη αστυνομία αποτελούμενη από 50% Τ/κ και 50% Ε/κ. Πέραν της ομόσπονδης αστυνομίας θα υπάρχει και μια διεθνής αστυνομική δύναμη που θα επεμβαίνει σε περιπτώσεις που οι δύο ομόσπονδες δυνάμεις θα είναι ανίκανες. .. Οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν πλήρη πολιτική ισότητα. Θα έχουν δικαίωμα βέτο σε όλα τα σημαντικά θέματα. Και το Ανώτατο Δικαστήριο θα αποτελείται από 4 δικαστές από κάθε εθνική ομάδα. Αυτή είναι μεγαλύτερη ισότητα από ότι έχουν ομόσπονδα κράτη…
Θέλουμε μια οριστική λύση για το Κυπριακό πρόβλημα και όχι να δημιουργήσουμε άλλο ένα. Το θέμα είναι η κατοχή στην Κύπρο. Δεν θέλουμε εγγυήτριες δυνάμεις, εμείς δεν θέλουμε να είμαστε εγγυήτρια. Το δικαίωμα επέμβασης τρίτης χώρας παραβιάζει το διεθνή νόμο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Γι΄αυτό πρότεινα να κάνουμε μια Συμφωνία Ειρήνης, Συνεργασίας και Ασφάλειας. Οι τρείς χώρες, Τουρκία, Κύπρος και Ελλάδας… με την οποία μαζί να αντιμετωπίζουμε απειλές όπως η τρομοκρατία και οργανωμένο έγκλημα.»
5) Μέχρι πέρσι είπε στάθμευσαν 44,000 Τούρκοι στρατιώτες, μήπως γνωρίζει ότι σήμερα δεν σταθμεύουν;
6) Σύνολο πληθυσμού (εννοεί στα κατεχόμενα) 200,000. Δηλαδή οι έποικοι κατά τον κ. Κοτζιά είναι μόνο 108,000;
7) Ο κ. Κοτζιάς αναφέρθηκε και σε «τρείς μικρότερες κοινότητες – τους Αρμένιους, Μαρωνίτες και Λατίνους –και αυτές πρέπει να προστατευθούν, γιατί ο περισσότερος κόσμος παραγνωρίζει τα δικαιώματα αυτών των κοινοτήτων». Ο Έλληνας Υπ. Εξωτερικών παραγνωρίζει ο ίδιος ότι τα δικαιώματα των συμπολιτών μας αυτών, οι οποίοι δεν αποτελούν άλλες «κοινότητες» στο νησί αλλά είναι ισότιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και απολαμβάνουν πλήρη δικαιώματα, όπως και οι Τουρκοκύπριοι εξάλλου, οι οποίοι όμως, είχαν άλλα σχέδια από το 1955… (Το 1960 τους συμπατριώτες μας Αρμένιους, Μαρωνίτες και Λατίνους, τους είχαν κατατάξει στο Σύνταγμα ως «θρησκευτικές ομάδες» με την ανοχή και έγκριση και της Ελλάδας).
Και εν πάση περιπτώσει ο λαός της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έπρεπε να διαχωρίζεται σε «κοινότητες» (όπως έγινε κακώς από τους Βρετανούς και Τούρκους διχοτόμους με την ανοχή τόσο της Ελλάδας όσο και του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου το 1960) αλλά να αναγνωρίζεται σε ΣΥΝΟΛΟ όπως γίνεται σε όλα τα ΚΑΝΟΝΙΚΑ (ΕΝΙΑΙΑ) ΚΡΑΤΗ. Και αντί σήμερα η Ελλάδα, να πρωτοστατεί στην εγκατάλειψη εκείνου του βρετανο-τουρκικού απαρτχάιντ, και να υποδεικνύει και να προτρέπει και την κυπριακή κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση, να παρουσιάζεται όχι μόνο να το διαιωνίζει αλλά να προσπαθεί να το επεκτείνει κιόλας!!!
- «Κανονικό κράτος»
Κατά τα άλλα ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών υποστήριξε ότι η Κύπρος πρέπει να γίνει ένα «κανονικό κράτος»! Και αυτό το «κανονικό κράτος», το βλέπει να γίνεται με τρείς αστυνομίες, 8 δικαστές, με πλήρη βέτο των Τουρκοκυπρίων σε όλα τα σοβαρά θέματα, με δικό τους ομόσπονδο κράτος, δίχως καν να αναφέρεται στην ανάγκη αποχώρησης όλων των εποίκων και τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, ούτε μία λέξη για επιστροφή των Ελλήνων προσφύγων που ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚH ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ούτε μια λέξη για τη σωρεία παραβιάσεων των διεθνών νόμων και συμβάσεων από την Τουρκία και η απαιτούμενη τιμωρία της από τον διεθνή νόμο για τα εγκλήματά της, βιασμούς, αγνοούμενους, εκτοπισμό, συλήσεις, εποικισμό κ.α. Ούτε λέξη από τον κ. Κοτζιά για κράτος δικαίου, δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιοσύνη που απαιτεί ο διεθνής νόμος, δηλαδή για ένα σωστό ΕΝΙΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ. Δεν αναφέρθηκε σε ΕΝΙΑΙΟ κράτος. Η δική του ερμηνεία του «κανονικού κράτους» είναι με τη μειονότητα του 18% να έχει πλήρη πολιτική ισότητα, στο δικό της ομόσπονδο κράτος με βέτο σε όλα τα σημαντικά θέματα…
- Το γιαλέλι της Συνθήκη Εγγυήσεως
Το να επικαλείται ο κ. Κοτζιάς ότι δεν θέλει η Ελλάδα να μείνει εγγυήτρια δύναμη αφενός και αφετέρου να παραχωρούν γη και ύδωρ και νομιμοποίηση των τετελεσμένων δύο βάρβαρων τουρκικών εισβολών αντί τιμωρίας και καταδίκης του θύτη Τουρκίας είναι εθνικά τραγικό. Απλά γιατί, για να δεχθεί (αν!!!) η Τουρκία να ακυρωθεί η Συνθήκη Εγγυήσεως, θα πρέπει να μας φορέσει ένα νέο-οθωμανικό φέσι. Ένα τέτοιο «κανονικό κράτος» είναι που ευελπιστεί ο κ. Νίκος Κοτζιάς;
Από την άλλη υπάρχει και η 3η «εγγυήτρια» Βρετανία για την οποία η Συνθήκη Εγγυήσεως σχετίζεται άμεσα με την ασφάλεια των βρετανικών της βάσεων στο νησί παρά με την ασφάλεια της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας… Γι΄αυτή όμως ο κ. Κοτζιάς ούτε λέξη…
Αν η Ελλάδα όντως θέλει να αποσύρει την υπογραφή της από την Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960, τότε γιατί δεν το κάνει δημόσια, και δεν εξαγγέλλει με επίσημο διάβημα προς το λαό τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου και στα διεθνή φόρα, ότι από την τάδε ημερομηνία, η Ελληνική Δημοκρατία απέσυρε την υπογραφή της και δεν αναγνωρίζει την Συνθήκη Εγγυήσεως και καμία υποχρέωση έχει βάση αυτής έναντι κανενός;
Κατά τη γνώμη μου, αυτά που υποστηρίζει ο κ. Κοτζιάς (τελευταίες δηλώσεις στη Μόσχα και συνέντευξη στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων) είναι αφενός μια αποκάλυψη για όσα διαπραγματεύονται μαζί με την κυπριακή κυβέρνηση πίσω από κλειστές πόρτες με τους Τούρκους και τους Βρετανούς με κομπάρσους τους Γενικούς Γραμματείς του ΟΗΕ και αφετέρου βεβαίως μια συνταγή νομιμοποίησης της διαίρεσης, του απαρτχάιντ διαχωρισμού, υπεροχής της Τουρκίας στο νησί και νομιμοποίησης των σχεδίων Δρ. Νιχάτ Ερίμ και Φόρειν ΄Οφις από το 1956 και εντεύθεν. Με δύο λόγια ένα, εθνικά, δραματικό αδιέξοδο και διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τι Μακεδονία να πούμε τι Κύπρος…
- Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
– από 24.00’ λεπτά (μερικός σχολιασμός από την γράφουσα στο Ράδιο Πρώτο
Επίσημα οι δηλώσεις Νίκου Κοτζιά στη Μόσχα όσον αφορά το Κυπριακό, από το αγγλικό κείμενο που βρίσκεται αναρτημένο στην ιστοσελίδα του Υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας.
«…And that brings us to the eighth principle that governs or guides our policy: Greek foreign policy acts within the framework of International Law. We believe that International Law is the tool with which one handles international conflicts, interests, contradictions. And the Cyprus problem is a very characteristic example of this. Last summer, and throughout last year, we negotiated a great deal on the Cyprus issue. A major twelve-day round of negotiations took place in Crans-Montana, in Switzerland, during which we negotiated day and night. An important question was raised there: what is the core of the Cyprus problem? Is it the conflicting interests of the two communities, the Greek Cypriots and the Turkish Cypriots? It is that too, in part. That is why I always argue that the Turkish Cypriots should be given the maximum possible rights. Moreover, the interest of the three smaller communities – the Armenians, Maronites and Latins – need to be protected, because most people overlook the rights of these communities. And the Greek Cypriot side must be given the maximum possible sense of security.
But the question remains: what is the fundamental issue of the Cyprus problem? In my opinion, it is the following: the issue of security, the problem of the illegal occupation of the northern portion of Cyprus. The northern part of Cyprus is the most militarized region in Europe. Until last year, 44,000 military personnel were stationed there for 92,000 Turkish Cypriots and a total population of 200,000. The ratio is one soldier to every two Turkish Cypriots, or one soldier to every family if one counts the settlers.
On the Cyprus problem, we are in favour of a solution whereby: Cyprus must become a normal state, a member of the EU and the UN. It must fully enjoy all the rights of a normal state, without third-party ‘rights’ of intervention…»
Η συνέντευξή Ν. Κοτζιά στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων 21.1.2017