Απάντηση στον Ακαδημαϊκό κ. Νικόλαο Κονομή για Λόρδο Χάνει
Αναφέρομαι στο άρθρο του Ακαδημαϊκού και τακτικού μέλους της Ακαδημίας Αθηνών κ. Νικόλαου Κονομή με τίτλο «Λόρδος Χάνει, Σχέδιο Ανάν και η συνωμοσία εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας» που δημοσιεύθηκε στον «Φιλελεύθερο» και στην ιστοσελίδα «Ονήσιλος» στις 23.5.2018.
(Ο οποίος αντιλαμβάνομαι διετέλεσε και υπουργός Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας επί προεδρίας αείμνηστου Σπύρου Κυπριανού μεταξύ 10.9.1980 – 13.4.1982 σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Υπ. Παιδείας).
Καταρχήν, μετά λύπης μου αναφέρω ότι βρήκα απαράδεκτο το υπεροπτικό ύφος με το οποίο ξεκίνησε το κείμενό του, ουσιαστικά θεωρώντας μας ως άσχετους, ως να καταψηφίσαμε δηλαδή το 2004 το βρετανικό «Σχέδιο Ανάν», δίχως να γνωρίζουμε γιατί το καταψηφίσαμε!
Γι΄αυτό έκρινε, έγραψε, σκόπιμο να μας δώσει μερικές πληροφορίες «ώστε να γνωρίζουμε και εμείς οι απλοί πολίτες και οι κυβερνώντες…».
Ο κ. Κονομής δεν μπορεί να μην θυμάται (ειδικά επί προεδρίας μ. Σπύρου Κυπριανού) ότι όλα εκείνα τα χρόνια των δεκαετιών τουλάχιστον μετά τις δύο τουρκικές εισβολές του 1974 αλλά ειδικότερα τις δεκαετίες του 1980, 1990 και 2000, γράφονταν στην Κύπρο και στον Τύπο της ομογένειας Λονδίνου, εκατοντάδες άρθρα τόσο για το ρόλο της Βρετανίας στο Κυπριακό (και συνεχίζουν να γράφονται για ρόλο και επιτεύγματα της Βρετανίας για το Κυπριακό τελευταία μαρτυρία στο Κράν Μοντάνα) όσο και για το ρόλο του Ντέιβιντ Χάνει (αργότερα πήρε το τίτλο του λόρδου) με την τελευταία του ανάμειξη στο Σχέδιο του Λονδίνου ονόματι «Σχέδιο Ανάν».
- Ο κ. Κονομής ενημερώνοντάς μας έγραψε πως «Στη συνωμοσία συνέπραξαν διάφορα πρόσωπα: Πρώτος και καλύτερος ο λόρδος Χάνει, ανώτερος Βρετανός διπλωμάτης, στον οποίο η βασίλισσα ήδη από το 1990 είχε αναθέσει την παρακολούθηση των τεκταινομένων στην Κύπρο».
Λανθασμένη θέση. Κάτι τέτοιο είναι παραπληροφόρηση και δυστυχώς ο συγγραφέας το επαναλαμβάνει στο άρθρο του. O Ντέιβιντ Χάνει μπήκε στο Υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας το 1959 (τότε ακόμα δεν ονομαζόταν Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας) και ξεκίνησε την διπλωματική του καριέρα με διορισμό στις διπλωματικές αποστολές στην Τεχεράνη και στη Καπούλ. Το 1965 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970 υπηρέτησε ως αντιπρόσωπος της βρετανικής κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στην ένταξη του Ηνωμένου Βασιλείου στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (μετέπειτα ΕΕ) το 1973. Και ήταν ο κατ΄εξοχήν αρμόδιος αξιωματούχος ο οποίος διαπραγματεύθηκε επιτυχώς για τη χώρα του, καταφέρνοντας να πείσει τους αξιωματούχους της ΕΟΚ , να κρατήσουν εκτός της βρετανικής ένταξης τις Βρετανικές Βάσεις στην Κύπρο. Συμφωνώντας μαζί του να άφηναν το καθεστώς των βάσεων εκτός και να συζητιόταν μελλοντικά όταν και αν θα υπέβαλε αίτηση η Κυπριακή Δημοκρατία για ένταξη στον οργανισμό.
Όπως και έγινε και όταν υπέβαλε αίτηση η Κυπριακή Δημοκρατία για ένταξη στην ΕΕ (Ευρωπαϊκή Ένωση ) ήταν ο ίδιος που διαπραγματεύθηκε και πάλιν την εξαίρεση των βάσεων από την κυπριακή ένταξη, ως ο πλέον αρμόδιος φυσικά…
Από το 1973 και μετά ο Χάνει υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις εντός του Υπουργείου Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας πλέον (τα δύο τμήματα ενώθηκαν προς το τέλος της δεκαετίας του 1960). Τα χρόνια 1984-85 υπηρέτησε στην βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον DC, και στη συνέχεια προήχθη στον βαθμό του πρέσβη και μόνιμου αντιπροσώπου στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μεταξύ 1985-1990. Από το 1990 και για τα επόμενα πέντε χρόνια υπηρέτησε ως πρέσβης και μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας του στα Ηνωμένα ΄Εθνη.
Ήταν επί δικής του παρουσίας στα Ηνωμένα Έθνη που προωθήθηκαν τα περιβόητα ψηφίσματα περί Κύπρου, το 649/90 που για πρώτη φορά εμφάνισε την διαιρετική ρατσιστική λύση δι-κοινοτικής, δι-ζωνικής ομοσπονδίας (επί προεδρίας Γιώργου Βασιλείου που το δέχθηκε), οι συνομόσπονδες Ιδέες του Φόρειν ΄Οφις ονόματι «Ιδέες Γκάλι» και το χειρότερο ψήφισμα 750/92 που ενσωμάτωνε τις «Ιδέες Γκάλι» και καθόριζε ξεκάθαρα τι σημαίνει διζωνική λύση.
Επομένως όταν ο κ. Κονομής έγραψε ότι « ο λόρδος Χάνει εξάλλου στο βιβλίο του δίνει μια αρκετά λεπτομερή εξήγηση του ρόλου του στις διαπραγματεύσεις για τη λύση του κυπριακού προβλήματος. Αυτή εκτείνεται από την αρχή της προσωπικής του ανάμειξης το 1996» είναι ανακριβής τοποθέτηση.
(Παρεμπιπτόντως ήταν επί δικής του παρουσίας ως πρέσβη και αντιπροσώπου του Ηνωμένου Βασιλείου στα Ηνωμένα Έθνη που αφαιρέθηκε από ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη Ρουάντα η λέξη «γενοκτονία».)
Ο Χάνει ανέλαβε μεν ως Ειδικός Αντιπρόσωπος για την Κύπρο το 1996 και διατήρησε τη θέση του μέχρι το 2003, όμως όπως προανέφερα ήταν άμεσα αναμεμειγμένος με το Κυπριακό από πολύ πιο πριν και δη στην εισαγωγή της διαιρετικής, ρατσιστικής βρετανο-τουρκικής δι-κοινοτικής, δι-ζωνικής ομοσπονδίας με το ψήφισμα 649/90. Είχε διοριστεί από την Συντηρητική κυβέρνηση της Βρετανίας το 1996 (αν και είχε αφυπηρετήσει τον επανέφεραν πίσω λόγω ακριβώς της πείρας του στο Κυπριακό) και όταν το 2001 ανέλαβαν οι Εργατικοί την εξουσία δέχθηκαν και εκείνοι να συνεχίσει το ρόλο του παρόλο που είχε διορισθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ο Χάνει απέκτησε το τίτλο του λόρδου στις 19 Ιουνίου του 2001 επί πρωθυπουργίας Εργατικού Τόνυ Μπλέαρ.
2) Όσον αφορά το βιβλίο του λόρδου Χάνει, και γι΄αυτό γράφτηκαν πολλά άρθρα και γνωρίζουμε και για το θυμό του εναντίον των δημοσιογράφων που μας έριξε την ευθύνη για την απόρριψη του «Σχεδίου Ανάν». Παραθέτω στο τέλος μόνο το περσινό μου άρθρο «Οι ‘χήνες’ του λόρδου Hannay και τα ‘corrupt media» 4.08.2017 που δημοσιεύθηκε στο Sigmalive και στον Ονήσιλο και όχι μόνο.
Η σταθμισμένη ψήφος ( cross-voting)
- Σε άλλο σημείο έγραψε πως « Παρομοίως η δυνατότητα για “cross-voting” που πρότειναν οι Ε/Κύπριοι ώστε να σπάσουν τα εμπόδια…δεν ελήφθη υπόψη, γιατί η ιδέα αυτή ήταν ανάθεμα για τους Τ/Κύπριους». Ουδέν αναληθέστερον. Η έμπνευση για το περιβόητο cross-voting” (που μεταφράστηκε στα ελληνικά ως σταθμισμένη ψήφος) ήταν βρετανική. Δεν την πρότειναν οι Ελληνοκύπριοι. Έγραψα γι΄αυτό σε τρία βιβλία μου με φωτοτυπία.
(Στο αγγλικό μου βιβλίο «Conspiracy or Blunder?» που εκδόθηκε στη Λευκωσία το 2000 με το προσφυγικό Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια, στο “Top Secret” σε συνεργασία με το Συγκρότημα ΔΙΑΣ εκδόθηκε το 2004 στην Θεσσαλονίκη από τις εκδόσεις Γερμανός και το «Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011» που εκδόθηκε στη Λεμεσό από τις εκδόσεις Αδράστεια).
Το 1995 σε έκδοση του περιοδικού ‘Report’ που εκδίδουν οι αυτοδιορισθέντες «Φίλοι της Κύπρου» Βρετανοί (μετρημένοι σήμερα στα δάκτυλα του ενός χεριού με την ανεκδιήγητη Εργατική Μαίρη Σάουθκοτ να συνεχίζει μόνη της σχεδόν (και αυτό ενόσω η ηγεσία της ομογένειας Βρετανίας την θεωρεί persona non grata για τους φιλοτουρκισμούς που προωθεί) ετοίμασαν και δημοσίευσαν πρότυπο δημοψηφίσματος για τον κυπριακό λαό, με κύριο στόχο να βοηθούνται οι Τουρκοκύπριοι. Η βάση του προσχεδίου εκείνου, αν όχι όλη η παράξενη φιλοσοφία του, πιστεύω λήφθηκε σοβαρά υπόψη με την εισαγωγή του εκτρώματος Ανάν/Χάνει. Έγραψαν τότε για την σταθμισμένη τους ψήφο -«…apart from the benefits to all Cyprus, cross-voting would ensure – T-C control of their federated state within a federal Cyprus. This last could be achieved by dividing the Republic on a north-south line in such a way that the two… constituencies would contain the same percentages of G-cs and T-cs as the whole republic…”.
(Εκτός από τα ωφελήματα για όλη την Κύπρο, το γενικό δημοψήφισμα θα εξασφαλίσει στους Τουρκοκύπριους τον έλεγχο του ομόσπονδου κράτους τους σε μια ομόσπονδη Κύπρο… Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μοιράζοντας τη Δημοκρατία με μια βόρεια-νότια γραμμή με τέτοιο τρόπο που αμφότερες … οι περιφέρειες θα έχουν το ίδιο ποσοστό Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων όπως όλη η δημοκρατία…)
Παραθέτω αντίγραφο του σχετικού αγγλικού δημοσιεύματος.
Όσον φορά το ρόλο του Gunter Verheugen και αυτός γνωστός. Το ότι ο λόρδος Χάνει «καταδικάζει ως περιφρονητικό τον όρο settlers για τους έποικους … προτιμά τον πολιτικά ορθό όρο immigrants (μετανάστες)» μας είναι επίσης αρκετά γνωστό και έχουμε προσωπική εμπειρία για τα λεχθέντα του αφού παρευρεθήκαμε αρκετές φορές και αρκετοί από την ομογένεια στο Λονδίνο σε ομιλίες του και συζητήσαμε μαζί του και γράψαμε επανειλημμένα γι΄αυτές επικρίνοντάς τον κάθε φορά. Είναι διαχρονικές οι θέσεις του και το βιβλίο του είναι μόνο μια παρανυχίδα των θέσεών του. Που δεν είναι καθεαυτό όλες προσωπικές αλλά εκπροσωπούν τις πάγιες θέσεις του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας.
Ο κ. Κονομής ίσως να είναι η πρώτη φορά που είδε τις λέξεις ‘constituent states’ αλλά τον ενημερώνω ότι αυτές οι δύο λέξεις πρωτοεμφανίστηκαν ως λύση του Κυπριακού στο Φόρειν Όφις στις 3 Ιανουαρίου 1964.
«Ο απληροφόρητος αναγνώστης δύσκολα θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι η Μεγάλη Βρετανία δεν ήταν απλώς μια έμπειρη και με διόλου καλές προσθέσεις έναντι των Ε/Κυπρίων…» . Πληροφορώ τον κ. Κονομή ότι για χρόνια γνωρίζουμε τον «ρόλο» της Βρετανίας και γράφουμε γι΄αυτόν με στοιχεία που τα ίδια τα βρετανικά της αρχεία, μας παραχωρούν και όχι μόνο…
Όσον αφορά την βάση Δεκέλειας, είναι της πάσης γνωστό από την δεκαετία του 1960 (το γνώριζε και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ρωτούσε τους Βρετανούς) ότι οι Τούρκοι είχαν προειδοποιήσει το Λονδίνο ότι αν και όταν θα ήθελε να την επιστρέψει θα την ήθελαν αυτοί. Γι΄αυτό και το Σεπτέμβριο του 1974 όταν το Λονδίνο μελετούσε σοβαρά την αποχώρηση από όλες τις βάσεις του στην Κύπρο (αλλά στο τέλος πείστηκε από τον Δρ. Χένρι Κίσσιγκερ να τις κρατήσει γιατί ο τελευταίος είχε ανάγκη της βάσεως Ακρωτηρίου για τα αμερικανικά U2) ο Βρετανός Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Τζέιμς Κάλλαχαν είχε πει σε συνεδρία στο Λονδίνο ότι θα είχαν πρόβλημα με την Δεκέλεια. Ενώ ήσαν δεσμευμένοι να την επιστρέψουν στην Κυπριακή Δημοκρατία δεν ήθελαν να τα σπάσουν με τους Τούρκους που θα επέμεναν να δοθεί σ΄αυτούς. Έτσι την κράτησαν μέχρι σήμερα δίχως να την χρειάζονται ουσιαστικά. (Και γι αυτό έχω γράψει με διάφορα άρθρα μου). Το δέλεαρ τους για επιστροφή των 45 τετραγωνικών μιλίων αν δεχόμασταν το «Σχέδιο Ανάν», ακόμα στέκει δεν το απέσυραν. Και αυτό γιατί η Βρετανία θα ήθελε να επαναδιαπραγματευθεί το έδαφος των βάσεων της στο νησί επιδιώκοντας να διατηρήσει ένα μικρότερο που θα την αρκούσε για τις ανάγκες της. Από το 1960 γνώριζε ότι είχε πάρει πολύ περισσότερα εδάφη από ότι χρειαζόταν. Και ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει αυτό είναι με την τελική λύση του Κυπριακού, όπως η ίδια βλέπει τα πράγματα…
«Τα συνιστώντα κράτη πήραν καινούργιο όνομα constituent states» έγραψε ο συγγραφέας. Μα, τα constituent states είναι τα συνιστώντα κράτη, έτσι μεταφράζονται τα δύο κράτη από τις 3 Ιανουαρίου 1964 από τους ίδιους τους συγγραφείς και σχεδιαστές τους, Βρετανούς και Τούρκους…
Όχι μόνο γνωρίζαμε πολύ καλά και ποίοι σχεδίασαν, και ποίοι δικοί μας βοήθησαν στην ετοιμασία του (δεν ήταν καθόλου «φτωχός» ο Γλ. Κληρίδης) και αρκετά βιβλία γράφτηκαν τότε για διαφώτιση του κόσμου και που βοήθησαν στην διαμόρφωση της γνώσης και γνώμης του να το απορρίψει με το ΟΧΙ του 76%.
Ένα από τα βιβλία που γράφτηκαν τότε ήταν και το “The Case against the Annan Plan” που εξέδωσε το Λόμπυ για την Κύπρο που εδρεύει στο Λονδίνο και που έγραψαν οι ακαδημαϊκοί Professor Βαγγέλης Κουφουδάκης και Δρ. Κλέαρχος Κυριακίδης. Το οποίος προσέφερε αρκετά για την απόρριψη του εν λόγω βρετανικού σχεδίου.
Τέλος, ίσως να μην είναι καθόλου περίεργο το πώς θυμήθηκε ο πρώην υπουργός Παιδείας της Κύπρου μετά από 13 χρόνια το βιβλίο του Σερ Ντέιβιντ Χάνει, και 14 χρόνια από την απόρριψη του εκτρώματος «Ανάν» όταν ολοκλήρωσε επισημαίνοντας πως «Η λυπηρή ανικανότητά τους δεν πρόσεξε προηγουμένως αρκετά τις ανάγκες και τις προκαταλήψεις και πάνω απ’ όλα την αξιοπρέπεια των Τ/Κυπρίων συμπατριωτών τους και έδωσαν την ευκαιρία στην Τουρκία να ψαρέψει σε θολά νερά. Μόνο με μια αληθινή συνεννόηση με τους Τ/Κυπρίους συμπατριώτες μας με τους οποίους θα ζήσουμε μαζί στη νήσο εμείς και οι απόγονοί μας μπορεί μια τόσο μακρά διαφορά να επιλυθεί. Σε σύγκριση με μια γενναία προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή, η εχθρότητα του λόρδου ενάντια στους Ε/Κυπρίους είναι ασήμαντη λεπτομέρεια».
Με άλλα λόγια έκλεισε ρίχνοντας ευθύνες στη δική μας πλευρά χρησιμοποιώντας διπλωματικά το Ακελικό/βρετανο/τουρκικό παραμύθι ότι φταίμε και εμείς υποβαθμίζοντας την συνεχιζόμενη εισβολή και κατοχή της μισής μας πατρίδας σε μια «μακρά διαφορά» που μπορεί να επιλυθεί με «μια νέα προσέγγιση στους συμπατριώτες μας Τ/Κυπρίους προς τους οποίους μπορούν να γίνουν λογικές υποχωρήσεις, αρκεί αυτές να μην οδηγούν στη δορυφοροποίηση της νήσου, όπως επιδιώκει η Τουρκία».
Η μόνη νέα προσέγγιση κ. Κονομή και κάθε Κονομή, είναι το ΕΝΙΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ, σε ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ και οι λογικές παραχωρήσεις πρέπει να απευθύνονται προς τους Τούρκους της Κύπρου και όχι τα θύματα τους Έλληνες της Κύπρου. Και αφού προσαχθεί ενώπιον διεθνούς δικαστηρίου τόσο η Τουρκία όσο και οι επώνυμοι δολοφόνοι των Ελλήνων της Κύπρου για τα εγκλήματά τους και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και Διεθνών Συμβάσεων όπως της Γενεύης του 1949. Δεν μπορεί να υπάρξει ΔΙΚΑΙΗ λύση δίχως την απονομή της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. Ούτε διαμοιρασμός νήσου και ΑΟΖ με κανένα. Αποχώρηση όλων των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, εποίκων, και επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους. Ένας άνθρωπος μία ψήφος, σε μια πραγματική δημοκρατία και όχι απαρτχάιντ.
Ακολουθούν το εξώφυλλο του βιβλίου των:
Κουφουδάκη/Κυριακίδη.
- 2 . Το άρθρο μου «Οι ‘χήνες’ του λόρδου Hannay και τα ‘corrupt media» στο οποίο αναφέρομαι στο βιβλίο του κ. Κώστα Χατζηκωστή ‘Έξι Προεδρικά Πορτραίτα» και σε άρθρο του Λάζαρου Μαύρου.
Και η μαρτυρία για την σταθμισμένη ψήφο με ένα εύστοχο σκίτσο που κυκλοφόρησε τότε η φοιτητική οργάνωση ΠΕΟΦ Θεσσαλονίκης.
Από το βιβλίο μου «Top Secret» σελ. 241.
- Ερευνήτρια/δημοσιογράφος/συγγραφέας, Λονδίνο 24.5.2018