Μπροστά στους κινδύνους της πατρίδας μας, οφείλουμε όλοι να πορευτούμε ενωμένοι, μακριά από διχαστικούς φανατισμούς και ακραίες τοποθετήσεις.
Είναι με αίσθημα ευθύνης που μνημονεύουμε σήμερα τους ηρωικώς πεσόντες και αποθανόντες αστυνομικούς, πυροσβέστες και αλτρουιστές πολίτες.
Το να προσκαλείσαι να μιλήσεις για ήρωες, για λειτουργούς του δημοσίου που έχασαν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος και για πολίτες που επέδειξαν παραδειγματικό ήθος αλτρουισμού, είναι ένα προνόμιο, είναι μια μεγάλη τιμή η οποία όμως συνοδεύεται από την μεγάλη ευθύνη επίδειξης σεβασμού προς αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους για την πατρίδα, τους συνανθρώπους τους ή το κράτος μας.
Σε μνημόσυνα, όπως το σημερινό, αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία δεν είναι η αφήγηση των γεγονότων ούτε η επανάληψη για μια ακόμα φορά του ηρωισμού ή του ήθους ή του υψηλού αισθήματος ευθύνης αυτών που τιμούμε.
Δεν έχει αξία να εξυμνούμε τη θυσία τους αν ταυτόχρονα δεν τιμούμε τον σκοπό, τις αξίες και τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκαν. Αν δεν τιμούμε το παράδειγμα τους.
Το ελάχιστο που οφείλουμε είναι να μην προδίδουμε το νόημα του αγώνα, της θυσίας και της συνεισφοράς τους, με μηνύματα που εξυπηρετούν πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες αλλά αναιρούν ή αλλοιώνουν το σκοπό για τον οποίο οι ήρωες, οι τιμώμενοι συμπολίτες μας πολέμησαν ή ξεχώρισαν ως άνθρωποι.
Κυρίες και κύριοι,
Μνημονεύουμε τους πενήντα-ένα πεσόντες Αστυνομικούς, τους έξι πυροσβέστες της ΕΜΑΚ, τους εφτά ήρωες γόνους αστυνομικών, τους εφτά αξιωματικούς της Ναυτικής βάσης στο Μαρί και τους δεκατρείς πολίτες , τα αποθανόντα ανώτατα θεσμικά πρόσωπα, τους συμβούλους της αστυνομίας, τους τέσσερις Προέδρους της Δημοκρατίας, τους τέσσερις Γενικούς Εισαγγελείς, και τους τρεις αρχηγούς της Αστυνομίας.
Όταν μια κοινωνία τιμά αυτούς που την υπηρέτησαν, αυτούς που ξεχώρισαν με την πράξη, στην πραγματικότητα τους καθορίζει ηθικά κριτήρια τα οποία λειτουργούν παραδειγματικά, ως ηθικός φάρος για τους πολίτες και ιδιαίτερα τη νέα γενιά των ανθρώπων.
Και ως κοινωνία και ως Πολιτεία θέλω να επισημάνω εδώ, ότι παρουσιάζουμε ένα κενό. Μας λείπει ένα μνημείο αγνώστου στρατιώτη. Ελπίζω σύντομα να συμπληρώσουμε αυτό το ηθικό κενό.
Κυρίες και κύριοι,
Η απαρασάλευτη πίστη, των μελών της αστυνομικής Δύναμης, προς το καθήκον αποδεικνύεται και επιδεικνύεται τόσο σε καιρούς αναταραχών όσο και σε καιρούς ειρήνης. Πολλοί από αυτούς που σήμερα τιμούμε, έδωσαν τη ζωή τος προασπιζόμενοι την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας και άλλοι προασπιζόμενοι τη δημοκρατία το 1974. Κάποιοι άλλοι απλά σε ώρα καθήκοντος, προσπαθώντας να ανταποκριθούν στην ευθύνη που τους ανέθεσε η Πολιτεία και στις προσδοκίες των πολιτών.
Οι αστυνομικοί δοκιμάζονται καθημερινά, εικοσιτέσσερις ώρες την ημέρα, 365 ημέρες το χρόνο. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή , που εξαιτίας των περικοπών που επιβλήθηκαν στη στελέχωση του δυναμικού του Αστυνομικού και πυροσβεστικού Σώματος, το έργο τους καθίσταται δυσκολότερο από ποτέ.
Η Πολιτεία αλλά και ο καθένας μας οφείλουμε να στηρίζουμε και ενισχύουμε το έργο της Αστυνομίας.
Η αποστολή του κάθε αστυνομικού να διαφυλάττει την τάξη και να προστατεύει τα δικαιώματα του κάθε μέλους της κοινωνίας μας, καθίσταται πολλές φορές επικίνδυνη αποστολή.
Μια αποστολή που φέρνουν εις πέρας με ήθος και επαγγελματισμό, έντιμα και υπερήφανα. Είναι γεγονός ότι στα διάφορα σώματα ασφαλείας παρουσιάζονται και περιπτώσεις ανθρώπων που με τη συμπεριφορά τους δεν τιμούν τον όρκο και τη στολή τους.
Η Πολιτεία πρέπει να επιδείξει απέναντι τους μηδενική ανοχή. Σε καμία, όμως περίπτωση, δεν θα πρέπει η απαράδεκτη συμπεριφορά των λίγων να μας οδηγήσει σε καταδίκη του συνόλου. Η ισοπεδωτική προσέγγιση είναι άδικη. Είναι συνάμα, και αντιπαραγωγική γιατί αποθαρρύνει, καταρρακώνει το ηθικό και την αξιοπρέπεια της τεράστιας πλειοψηφίας που είναι τίμιοι και έντιμοι στην αποστολή που τους ανατέθηκε.
Επιτρέψετε μου ταυτόχρονα να συγχαρώ και τον Φιλοαστυνομικό Σύνδεσμο Κύπρου για την αγόγγυστη προσφορά του και το πολυεπίπεδο του έργο. Για την πρωτοπόρο δράση του που βοηθά το Αστυνομικό Σώμα να εξελίσσεται και να βελτιώνεται.
Κυρίες και κύριοι,
Με ανιδιοτέλεια και με υψηλό αίσθημα ευθύνης οι ήρωες και οι άνθρωποι που σήμερα μνημονεύουμε έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για την πατρίδα μας και το λαό μας ή αφιέρωσαν τη ζωή τους για τον συνάνθρωπο τους. Υπερέβησαν τα ανθρώπινα και καθημερινά μέτρα και πέτυχαν με την αυτοθυσία τους, με το έργο και τη δράση τους να δώσουν μαθήματα αλτρουϊσμού και φιλοπατρίας.
Αυτοί οι άνθρωποι μας διδάσκουν το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής που αψηφά τον κίνδυνο και είναι έτοιμη να θυσιαστεί για το κοινό καλό. Μας θυμίζουν ότι υπάρχουν ξεχωριστοί άνθρωποι που βάζουν το εμείς πάνω από το εγώ. Που αγαπούν τον συνάνθρωπο και την πατρίδα τους περισσότερο από τον ίδιο τους τον εαυτό. Που δεν δειλιάζουν να αναμετρηθούν με τον θάνατο για να προσφέρουν ανιδιοτελώς.
Αυτοί, οι ήρωες της πατρίδας ή της ζωής, αποτελούν φωτεινό φάρο για τον καθένα μας ξεχωριστά, ιδιαιτέρα αυτές τις δύσκολες εποχές που βιώνει η πατρίδα μας και ο λαός μας τόσο στο εθνικό όσο και στο κοινωνικό επίπεδο. Στο εθνικό επίπεδο διάγουμε δυστυχώς μια επικίνδυνη εποχή.
Οι συνομιλίες για το Κυπριακό διεξάγονται κάτω από την τουρκική απειλή για casus belli σε περίπτωση που προχωρήσουμε στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μας. Στον οικονομικό τομέα η κοινωνία μας βιώνει την εξαθλίωση των μέτρων λιτότητας που έφερε η σκληρή μνημονιακή πολιτική. Χιλιάδες είναι οι συμπολίτες μας που έμειναν άνεργοι, που αναγκάζονται να γίνουν οικονομικοί μετανάστες, που δεν μπορούν να συντηρήσουν την οικογένεια τους ή να προσφέρουν τα απαραίτητα εφόδια στα παιδιά τους.
Χιλιάδες είναι αυτοί που ζουν με τον εφιάλτη της εκποίησης της οικογενειακής τους εστίας. Μπροστά στους κινδύνους της πατρίδας μας, οφείλουμε όλοι να πορευτούμε ενωμένοι, μακριά από διχαστικούς φανατισμούς και ακραίες τοποθετήσεις. Αντί να επικεντρωνόμαστε στις μεταξύ μας διαφορές ας επικεντρωθούμε σε αυτά που η Τουρκία σχεδιάζει και ας προσπαθήσουμε συλλογικά και με πνεύμα συναίνεσης να σχεδιάσουμε μια νέα πολιτική ικανή να ανατρέψει τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Με ομόνοια και με γνώμονα μόνο το κοινό καλό και τη σωτηρία της πατρίδας μας να γίνουμε μια ασπίδα απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό.
Αυτό οφείλουμε στην ημικατεχόμενη μας πατρίδα και στο μέλλον των παιδιών μας.
Μπροστά στον ανθρώπινο πόνο οφείλουμε να γίνουμε μια τεράστια αγκαλιά και να προσφέρουμε ο καθένας όπως μπορεί για να απαλύνει τον διπλανό του.
Έχουμε καθήκον να αναδεικνύουμε τέτοιες πράξεις και συμπεριφορές, γιατί μας υπενθυμίζουν ότι ο καθένας από εμάς είναι μέλος μιας συγκροτημένης κοινωνίας, με δικαιώματα αλλά και ευθύνες. Μια κοινωνία πρέπει να ευημερεί και να προοδεύει. Αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται αν στηριχτούμε στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της. Η ανιδιοτελής προσφορά του ενός προς τον άλλο, μπορεί να φέρει το χαμόγελο στα πρόσωπα των συνανθρώπων μας που ατύχησαν στη ζωή και υποφέρουν. Ας αναστηλώσουμε τις παραδοσιακές μας αξίες, έτσι ώστε συλλογικά ως κοινωνία, να αναχαιτίσουμε την πορεία που οδηγεί στον ατομικισμό, στην ιδιοτέλεια και στις άλλες προκλήσεις της καθημερινότητας.
Ας μην ξεχνούμε λοιπόν ποτέ πόσο μεγάλη είναι η αξία και η σημασία της μεταξύ μας αλληλεγγύης και της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Με τις αξίες αυτές εδραιώνουμε την αδελφοσύνη, τη συνεργασία και την αρμονική συμβίωση και συνύπαρξη των ανθρώπων οικοδομώντας έναν πολύ καλύτερο κόσμο για το αύριο των παιδιών μας.
Αυτό είναι το υπέρτατο μάθημα που μας παραδίδουν οι τιμώμενοι μας ήρωες. Το εγώ να γίνει εμείς. Μόνο έτσι θα τιμήσουμε πραγματικά την αυτοθυσία τους.
Αιωνία τους η μνήμη.
- Δάλι, 7 Μαΐου 2017