Πολιτική Εισήγηση Προέδρου ΕΔΕΚ για το Κυπριακό

Μαρίνος Σιζόπουλος

Κυπριακό: Στην κόψη του ξυραφιού

Υπεύθυνες Απόψεις

Προς Απανταχού Πολίτες και Πολιτικούς

13^ο ΠΑΓΚΥΠΡΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ Κ.Σ. ΕΔΕΚ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Το 1969 η ΕΔΕΚ ιδρύθηκε ως μια πολιτική αναγκαιότητα για να υπερασπισθεί την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία κινδύνευε από την υπονομευτική δραστηριότητα των γνωστών ΝΑΤΟικών κύκλων με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία.

Εμφανίσθηκε συγκαλυμμένα με την υποβοήθηση της τουρκοανταρσίας το Δεκέμβριο του1963 και εκδηλώθηκε χωρίς προσχήματα μετά την απόρριψη του διχοτομικού σχεδίου Ατσενσον τον Αύγουστο του 1964.

Για την επιτυχία του στόχο-τους χρησιμοποίησαν αρχικά πολιτικά πρόσωπα κυρίως στην Ελλάδα αλλά και την Κύπρο.

Η προσπάθεια αποσταθεροποίησης της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και κατάλυσης της συνταγματικής νομιμότητας κορυφώθηκε την περίοδο όπου την Ελλάδα κυβερνούσε η στρατιωτική χούντα.

Μετά τον Απρίλιο του 1967 το κλίμα στο εσωτερικό μέτωπο άρχισε σταδιακά να διαφοροποιείται αρνητικά.

Η χούντα χρησιμοποιώντας τους συνοδοιπόρους-της και αξιοποιώντας την Εθνική Φρουρά η οποία βρισκόταν κάτω από την καθοδήγηση Ελλαδιτών φιλοχουντικών αξιωματικών, καλλιεργούσε συστηματικά τη διχόνοια διαιρώντας το λαό σε Έλληνες και ανθέλληνες, ενωτικούς και ανθενωτικούς. Η κρίση στο εσωτερικό μέτωπο κορυφώθηκε με την «μυστική» επιστροφή του Γρίβα στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1971 και την ίδρυση της παράνομης τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄, με στόχο την ανατροπή του Αρχ. Μακαρίου και την ανάληψη της εξουσίας.

Η ΕΔΕΚ απετέλεσε τη μόνη συγκροτημένη πολιτική δύναμη που πρόταξε αντίσταση στις συνομωσίες που εκκολάπτονταν σε βάρος της Κύπρου και του λαού-μας. Στο πέρασμα του χρόνου επιβεβαιώθηκε τόσο για την πολιτική διορατικότητα που την χαρακτήριζε όσο και για την στάση που τήρησε.

Ο αγώνας του Βάσου Λυσσαρίδη και της ΕΔΕΚ, η ηρωική αντίσταση που πρόβαλε στην χούντα των Αθηνών και την ΕΟΚΑ Β΄, το πραξικόπημα και το μεταπραξικόπημα, αλλά και η θυσία συναγωνιστών δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν το μοιραίο, διέσωσαν όμως την Κυπριακή Δημοκρατία ως κρατική οντότητα διεθνώς ανεγνωρισμένη, παρά τον εδαφικό ακρωτηριασμό που προκλήθηκε από την Τουρκική εισβολή και την κατοχή του 37% της επικράτειας.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ:

Εάν στο παρελθόν δεν υπήρχε επιβεβαίωση των Τουρκικών στόχων, αλλά απλά εκτιμήσεις οι οποίες προέκυπταν ως αποτέλεσμα των δηλώσεων Τούρκων αξιωματούχων , αλλά και της συμπεριφοράς της Τουρκίας, σήμερα δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να αμφισβητούνται ή να εκφράζονται επιφυλάξεις. Οι τουρκικές επιδιώξεις είναι επιβεβαιωμένες μέσα από σειρά εγγράφων, αλλά και γραπτών αναφορών.

Βασικός στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι ο πλήρης έλεγχος της Κύπρου πολιτικά και στρατιωτικά. Η προσάρτηση της  Κύπρου στην Τουρκική επικράτεια συνδέεται με την ασφάλεια της Τουρκίας και την ενίσχυση της γεωστρατηγικής-της θέσης στο χώρο της  Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής. Στους αρχικούς σχεδιασμούς οι οποίοι ανάγονται στη δεκαετία του 1950, συνδεόταν με τις θαλάσσιες συγκοινωνίες και της ενεργειακές πηγές της περιοχής, σήμερα επιπρόσθετα προσδιορίζεται με την έλευση των αγωγών Φυσικού Αερίου από την Ευρασία προς  την Ευρώπη καθώς και την ανεύρεση και εκμετάλλευση των Υδρογονανθράκων στην περιοχή.
Εναλλακτικός στόχος σε περίπτωση αποτυχίας ή αδυναμίας υλοποίησης του παραπάνω η νόμιμη ανακήρυξη Τουρκικού κράτους στην Κύπρο.

Η τελική φάση υλοποίησης άρχισε με την εισβολή του 1974, την κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους και την ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983. Θα ολοκληρωθεί με την λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Όπως αναφέρεται σε σειρά επίσημων εγγράφων από τη δεκαετία του 1960 η Τουρκία είχε απορρίψει τόσο τη διπλή ένωση, όσο και τη διχοτόμηση. Και στις δύο περιπτώσεις η νόμιμη και μόνιμη παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο θα αποτελούσε παράγοντα ματαίωσης της υλοποίησης του στόχου-της .

Η απειλή για προσάρτηση προβάλλεται σήμερα κατά έμμεσο τρόπο ως πρόσθετος εκβιασμός για την υποχώρησή-μας σε βαθμό που να υλοποιείται ο στόχος-της.

Στο πλαίσιο της λύσης η Τουρκία επιδιώκει την νομιμοποίηση των παραγόντων που θα της επιτρέψουν την ανακήρυξη κράτους ως εναλλακτικής επιλογής σε περίπτωση αποτυχίας του κύριου στόχου και συγκεκριμένα:

• Πληθυσμό που θα αποτελεί σε πρώτη φάση περίπου το 25-30% του συνολικού πληθυσμού. Αυτό θα επιτευχθεί με τη νομιμοποίηση 114 χιλιάδων και πλέον εποίκων, ως μέρος του Τ/κυπριακού πληθυσμού Η συμμετοχή-τους σε ένα μελλοντικό δημοψήφισμα για επικύρωση της λύσης αποτελεί ένα πρόσθετο παράγοντα νομιμοποίησης
• Έδαφος που θα καλύπτει περίπου τα 30% της επικράτειας. Αυτό επιβεβαιώνεται και με τον χάρτη που πρόσφατα η τ/κυπριακή πλευρά κατέθεσε στη Γενεύη. Η νομιμοποίηση του παραπάνω ποσοστού θα προέλθει από την παραχώρηση στους έποικους δικαιωμάτων επί των ε/κυπριακών περιουσιών που παράνομα σφετερίζονται ως χρήστες, αλλά και με τις ρυθμίσεις που καταρχάς έχουν συμφωνηθεί για το περιουσιακό.

• Σύνταγματο οποίο νόμιμα θα κατοχυρωθεί στο τ/κυπριακό συνιστών τμήμα με τη λύση και την επικύρωσή-του από το ξεχωριστό δημοψήφισμα, και τέλος
• Κυριαρχία η οποία δυστυχώς κατά τρόπο σαφή και κατά παράβαση του ψηφίσματος 186 του Σ.Α. του ΟΗΕ του Μαρτίου του 1964 εκχωρείται στους τ/κύπριους με το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη – Ερογλου της 11^ης Φεβρουαρίου 2014

Η αυξημένη συμμετοχή των τ/κυπρίων-εποίκων στη διακυβέρνηση, η αριθμητική εξίσωση σε αριθμό θεσμικών οργάνων του ομοσπονδιακού κράτους, εύκολα μπορούν να οδηγήσουν σε σκόπιμα αδιέξοδα, παράλυση του κράτους και νόμιμη απόσχιση, όποτε η Τουρκία το αποφασίσει.

Οι συνεχείς υποχωρήσεις για να αποφευχθεί δήθεν η προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία είναι επικίνδυνες και άνευ περιεχομένου. Μία μορφή προσάρτησης βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη εδώ και χρόνια και εντατικοποιήθηκε επί Ερτογάν

• Ο αγωγός μεταφοράς νερού από την Τουρκία στα κατεχόμενα
• Η Ηλεκτροδότηση των κατεχομένων από την Τουρκία
• Η οικονομική εξάρτηση από την Τουρκία
• Η ισλαμοποίηση της εκπαίδευσης στα κατεχόμενα
• Η προσαρμογή της διοίκησης στο πρότυπο της Τουρκίας
• Ο συστηματικός εποικισμός και η μετατροπή των εποίκων σε πλειοψηφία
• Η υποχρέωση της εναρμόνισης των κατεχομένων με την ώρα της Τουρκίας και όχι της Ευρώπης

είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία συντέλεσης έμμεσης προσάρτησης.

Η Τουρκία δεν πρόκειται να προχωρήσει σε επίσημη προσάρτηση, γιατί αυτό σημαίνει απεμπόληση της προσπάθειας για εμπλοκή-της στην αξιοποίηση  των κυπριακών κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων, όπου σήμερα αποτελεί βασική-της επιδίωξη.

Η ΔΔΟ ΩΣ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ:

Η κατάσταση η οποία επιβλήθηκε το 1974 με την Τουρκική εισβολή εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Κανένας δεν μπορεί να τους αγνοήσει. Κινδύνους για τους οποίους πολλές φορές τόσο στο παρελθόν όσο και πρόσφατα η ΕΔΕΚ προειδοποίησε.

Η προσπάθεια της Τουρκίας αποσκοπεί στη νομιμοποίηση αυτής της κατάστασης η οποία επιτυγχάνεται με τη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας(ΔΔΟ), ώστε να αποτελέσει το προστάδιο για την συνολική ενσωμάτωση της Κύπρου στην τουρκική επικράτεια.

Η ΔΔΟ είναι ένα πολύπλοκο, δαιδαλώδες και μη λειτουργικό πολιτειακό σύστημα Βρετανοτουρκικής έμπνευσης. Σε σύντομο χρονικό διάστημα το κράτος θα οδηγηθεί σε αδράνεια και κατάρρευση.

Η ΔΔΟ στην πραγματικότητα δεν είναι ομοσπονδιακό πολιτειακό σύστημα όπως κάποιοι παραπλανητικά ισχυρίζονται. Είναι μορφή συνομοσπονδίας. Αποτελεί τη χειρότερη μορφή διχοτόμησης. Δεν μπορεί να συνδυασθεί με σωστό περιεχόμενο γιατί από τη φύση-της η εφαρμογή-της στηρίζεται σε φυλετικό διαχωρισμό και αποτελεί μορφή ρατσιστικού καθεστώτος. Παραβιάζει μόνιμα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Κανένα πολιτειακό σύστημα το οποίο στηρίχθηκε σε φυλετικό διαχωρισμό δεν επιβίωσε στο χρόνο.

Η ΔΔΟ στην ουσία νομιμοποιεί τη διχοτόμηση, διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία, δίνει τη δυνατότητα στην Τουρκία να ασκεί έλεγχο δια μέσω του Τ/Κυπριακού τμήματος σε ολόκληρη την επικράτεια και προετοιμάζει το έδαφος για την πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου.

Η ομόφωνη απόφαση του Προγραμματικού και Καταστατικού Συνεδρίου της 14^ης Ιουνίου 2015 για απόρριψη της ΔΔΟ και ως ονοματολογίας, παρά το γεγονός ότι επικρίθηκε από πολλούς και διάφορους, σήμερα με την πορεία των εξελίξεων και την αποκάλυψη της στάσης τόσο της Τουρκίας όσο και του εκπροσώπου-της στην Κύπρο του κου Ακκιντζί, έχει επιβεβαιωθεί για την ορθότητά-της, τόσο για την ουσία όσο και για τη χρονική στιγμή που λήφθηκε.

Οι οπαδοί της λύσης της ΔΔΟ ας έχουν επίγνωση των συνεπειών, γιατί η εφαρμογή-της δεν θα εξασφαλίζει άλλη ευκαιρία στην Κύπρο και το λαό-της.

Σήμερα 43 σχεδόν χρόνια μετά το έγκλημα του 1974 εξακολουθούν να εκκολάπτονται εθνοκτόνα σχέδια με απρόβλεπτες τις τελικές συνέπειες σε περίπτωση επιτυχούς υλοποίησής-τους.

Η ΕΔΕΚ άλλοτε μόνη, άλλοτε και με άλλους συνεχίζει την προδιαγεγραμμένη-της πορεία, για ματαίωση των τουρκικών στόχων και την ενίσχυση της προοπτικής για δημοκρατική και λειτουργικά βιώσιμη λύση.

Οι θέσεις και οι προτάσεις-της έχουν κατ΄ επανάληψη δημοσιοποιηθεί, αλλά και κατατεθεί εγγράφως στους εκάστοτε Προέδρους της Δημοκρατίας στο πλαίσιο λειτουργίας του Εθνικού Συμβουλίου.

Τόσο η τακτική όσο και οι προτάσεις-μας για δημοκρατική και βιώσιμη λύση καθώς και ο απεγκλωβισμός από τους εθνοκτόνους τουρκικούς σχεδιασμούς, πρέπει να καθορισθούν αφού αναλυθούν οι Τουρκικοί στόχοι και επιδιώξεις.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ:

Στις σταθερές και αμετάθετες αρχές για την επίλυση του κυπριακού θα πρέπει να περιλαμβάνονται:

• Η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κρατικής οντότητας με μία αδιαίρετη κυριαρχία η οποία να πηγάζει από το σύνολο του λαού, με μία διεθνή προσωπικότητα, μία ιθαγένεια, ενότητα χώρου και οικονομίας. Ανεξάρτητα με την εσωτερική διάρθρωση η έννοια του ενός κράτους, ενός λαού θα πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένη και μη αμφισβητούμενη
• Η κατοχύρωση των πολιτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών ανεξάρτητα από εθνοτική ή θρησκευτική προέλευση. Για μια ακόμα φορά θα υποδείξουμε ότι άλλο είναι οι 4 ελευθερίες της Ε.Ε. και άλλο οι βασικές ελευθερίες που καθορίζονται από την Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
• Πλήρης και χωρίς παρεκκλίσεις εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε ολόκληρη την επικράτεια όπως προνοείται στη συνθήκη προσχώρησης της Κύπρου στην Ε.Ε. Στην Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να κατοχυρωθούν και να ισχύσουν όλα όσα και στις υπόλοιπες χώρες μέλη της Ε.Ε.
• Η αποτελεσματική συμμετοχή των τ/κυπρίων στη διακυβέρνηση δεν θα πρέπει να οδηγεί σε αριθμητική εξίσωση, όπως εξάλλου προνοούν και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και δεν θα πρέπει να οδηγεί σε δυσμενείς διακρίσεις έναντι των άλλων πολιτών
• Η κατάργηση και όχι αναθεώρηση της Συνθήκης εγγυήσεων, η οποία στην ουσία καταργήθηκε λόγω της παραβίασης-της από την Τουρκία το 1974
• Η απομάκρυνση όλων των ξένων στρατευμάτων και στρατιωτικών εγκαταστάσεων από το έδαφος της Κύπρου. Τα τουρκικά στρατεύματα πρέπει να αποχωρήσουν πριν από την εφαρμογή της λύσης που θα επικυρώσει ο λαός. Σε αυτά θα πρέπει να περιλαμβάνονται και τα Βρετανικά με τη διάλυση των Βάσεων.
• Ο αποκλεισμός άσκησης άμεσα ή έμμεσα παρεμβατικού ή κηδεμονικού ρόλου σε τρίτες χώρες και κύρια στην Τουρκία, χώρα η οποία αποδεικνύεται αφερέγγυα και εν πολλοίς επικίνδυνη λόγω των επεκτατικών-της βλέψεων για την ασφάλεια και την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή.

ΝΕΑ ΤΑΚΤΙΚΗ:

Η μέχρι σήμερα ακολουθητέα τακτική για την επίλυση του προβλήματός-μας ουσιαστικά  εξάντλησε τη χρησιμότητά-της, όταν οδήγησε στο σχέδιο Ανάν, το οποίο ο λαός-μας απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία τον Απρίλιο του 2004. Η επανάληψή-της όπως ήδη διαφαίνεται από τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα θα οδηγήσει και πάλι στην καλύτερη περίπτωση σε ένα νέο σχέδιο Ανάν. Εάν αυτός είναι ο στόχος και δια μέσω αυτού η δικαίωση όλων όσων το υποστήριξαν το 2004 θα μπορούσε να γίνει κατανοητό. Εάν όμως ο στόχος είναι η εξεύρεση λύσης καλύτερης από τη σημερινή κατάσταση, η οποία να είναι λειτουργική, βιώσιμη και να μην οδηγεί στην επανάληψη των τραγικών γεγονότων του παρελθόντος, τότε με βεβαιότητα κινούμαστε προς λανθασμένη κατεύθυνση.

Σε καμιά περίπτωση δεν αμφισβητήσαμε τη χρησιμότητα του διαλόγου για την επίτευξη λύσης. Αυτός ήταν εξάλλου και ο λόγος της προσφυγής στα ΗΕ και εξασφάλισης σχετικών ψηφισμάτων. Το ζητούμενο είναι πως θα διαρθρωθεί ο διάλογος και ποιές θα είναι οι διεκδικήσεις-μας για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα, με δεδομένο ότι η κατάληξη προϋποθέτει τη συναίνεση της Τουρκίας, η οποία δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται χωρίς πολιτικό εξαναγκασμό.

Η τακτική-μας πρέπει επιπρόσθετα να διασφαλίζει ότι στην περίπτωση όπου η προσπάθεια αυτή δεν θα καρποφορήσει, η ευθύνη να βαραίνει την Τουρκία, ώστε να παρεμποδίζεται η άμεση ή/και η έμμεση νομιμοποιημένη αναβάθμιση του ψευδοκράτους.

Η Τουρκία θα υποχρεωθεί να συναίνεση σε λύση μόνο όταν αντιληφθεί ότι οι στόχοι-της καθίστανται ανεφάρμοστοι και η διαιώνιση  της σημερινής κατάστασης θα της επιφέρει μεγαλύτερο κόστος απ΄ ότι όφελος.

Είναι πολύ σημαντικό να εγκαταλειφθεί η ηττοπάθεια που χαρακτηρίζει τον Πρόεδρο και τη διαπραγματευτική ομάδα. Δεν είναι δυνατόν στο τραπέζι των συνομιλιών να κατατίθενται προτάσεις με την ελπίδα ότι αυτές θα γίνουν αποδεκτές από την τουρκική πλευρά. Γνώμονας πρέπει να είναι η κατάθεση προτάσεων που συμβάλουν  σε δημοκρατική και βιώσιμη λύση και η κατοχύρωση του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Το 1974 μετά την προδοσία χάσαμε μια πολύ σημαντική μάχη, δεν θα πρέπει με δική-μας και πάλι ευθύνη να χαθεί οριστικά και ο πόλεμος.

Δεν αγνοούμε το γεγονός ότι η κατοχική δύναμη διαθέτει στρατιωτική υπεροπλία, πολιτική και  διπλωματική υπεροχή. Όμως και η Κυπριακή Δημοκρατία  διαθέτει ισχυρά διαπραγματευτικά όπλα και επιχειρήματα. Εάν τα αξιοποιήσει σωστά σε συνδυασμό με εμπλεκόμενα συμφέροντα τα οποία διαμορφώνονται στην περιοχή-μας, είναι δυνατό να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία και προκλητικότητα και να ανοίξει η προοπτική επίλυσης του κυπριακού.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΤΥΧΗ:

Το κυπριακό ήταν και εξακολουθεί να παραμένει διεθνές πρόβλημα εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής και επιχειρούμενης εθνοκάθαρσης και ως τέτοιο πρέπει να προβάλλεται. Δεν είναι θέμα διακοινοτικής διαμάχης και ρύθμισης. Η διεθνής πτυχή-του εάν δεν θα προβάλλεται κατά προτεραιότητα, τουλάχιστον δεν πρέπει να υποβαθμίζεται και να υστερεί στο διάλογο.

Είναι για αυτό που κατ΄ επανάληψη η ΕΔΕΚ ζήτησε παράλληλα με το διακοινοτικό διάλογο, να κατατεθεί αίτημα στα ΗΕ για τη σύγκλιση Διεθνούς Διάσκεψης με τη συμμετοχή

• Των πέντε μονίμων μελών του Σ.Α.
• Της Ε.Ε.
• Των εγγυητριών δυνάμεων, και
• Της Κυπριακής Δημοκρατίας

Την εισβολή και την κατοχή δεν την έχουν υποστεί οι κοινότητες, αλλά η Κυπριακή Δημοκρατία ως κρατική οντότητα. Αυτή και μόνο αυτή έχει το δικαίωμα να συμμετέχει σε Διεθνείς Διασκέψεις. Τα αποτελέσματα της πρόσφατης Διάσκεψης της Γενεύης ήσαν απογοητευτικά. Η προσδοκία του Προέδρου αλλά και όσων την υποστήριξαν ότι τάχατες θα υποχρέωνε την Τουρκία να καταθέσει για πρώτη φορά προτάσεις διαψεύστηκε για ακόμα μια φορά (ουσιαστικά για πολλοστή). Ο κίνδυνος μονιμοποίησης της 5μερούς με ότι αυτό συνεπάγεται είναι ορατός.

Το θεματολόγιο συζήτησης της Διάσκεψης πρέπει να είναι συγκεκριμένο, να στηρίζεται στον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, στα περί Κύπρου ψηφίσματα και τις αρχές λειτουργίας της Ε.Ε. και να περιλαμβάνει:

• Την κατάργηση και όχι την αναθεώρηση της συνθήκης εγγυήσεων
• Την κατάργηση της συνθήκης συμμαχίας
• Την διαδικασία και το χρονοδιάγραμμα απομάκρυνσης των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, και
• Το σύστημα ασφάλειας για την επιτήρηση εφαρμογής της λύσης

Όσον αφορά την απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων, αυτή θα πρέπει να ολοκληρωθεί πριν από την εφαρμογή της λύσης.

Η Ιδρυτική Διακήρυξη της Ε.Ε. (άρθρο 4 παρ. 2) και το προηγούμενο της Γερμανίας αποτελούν ισχυρά διαπραγματευτικά όπλα τα οποία πρέπει να αξιοποιηθούν.

Στο σύστημα ασφάλειας δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται άμεσα ή έμμεσα οι σημερινές εγγυήτριες χώρες.

Η κατάργηση της συνθήκης συμμαχίας  πρέπει να περιλαμβάνει την απομάκρυνση και των Βρετανικών βάσεων. Το δίλημμα περί δεύτερου μετώπου είναι ανυπόστατο. Το δεύτερο μέτωπο η Βρετανία το έχει ανοικτό από το 1963. Η άποψη ότι η απομάκρυνση των Βρετανικών βάσεων πρέπει να μας απασχολήσει μετά τη λύση του κυπριακού, είναι επικίνδυνη και επιζήμια. Ουσιαστικά υποχρεώνει τη Βρετανία για να το αποφύγει είτε να εισαγάγει πρόνοιες στη λύση που θα κατοχυρώνουν και θα νομιμοποιούν την παρουσία των βάσεων όπως επιχείρησε με το σχέδιο Ανάν – Χάνει, είτε εάν αποτύχει να ματαιώσει τη λύση και να διαιωνίσει τη σημερινή κατάσταση.

Η απομάκρυνση των εποίκων αποτελεί ουσιώδες μέρος της διεθνούς πτυχής. Είναι γεγονός ότι ένας αριθμός από αυτούς θα μπορούσε να νομιμοποιηθεί στη βάση ανθρωπιστικών κριτηρίων. Όμως αυτό πρέπει να αξιοποιηθεί διαπραγματευτικά και στη βάση ανταλλαγής με παραχωρήσεις της τ/κυπριακής πλευράς σε άλλα κεφάλαια. Συγκεκριμένα το θέμα πρέπει

• Να ρυθμιστεί μετά τη λύση
• Να καθορισθεί ποσοστό επί των Τ/κυπρίων ώστε να μην είναι πλειοψηφία, π.χ. 30 ή 35% του συνολικού τ/κυπριακού πληθυσμού, ή αναλογικά με τον αριθμό των Ελλήνων υπηκόων που απέκτησαν κυπριακή υπηκοότητα ή έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στην Κύπρο και
• Να καθορισθούν τα ανθρωπιστικά κριτήρια με βάση τα οποία να γίνει η νομιμοποίηση

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΤΥΧΗ:

Ο Διακοινοτικός Διάλογος μπορεί να διεξάγεται παράλληλα με τις συζητήσεις για την επίλυση της Διεθνούς πτυχής. Πρέπει να επιμείνουμε στην υιοθέτηση και υλοποίηση συγκεκριμένων αρχών, όπως:

• Εάν ο στόχος είναι ένα κράτος, ένας λαός, τότε η εκλογή προέδρου και αντιπροέδρου πρέπει να γίνεται από το σύνολο του λαού με ενιαίο εκλογικό κατάλογο π.χ. κατά το πρότυπο της αντίστοιχης εκλογής στις ΗΠΑ. Αυτό θα μας απαλλάξει από τα αδιέξοδα στη λήψη των αποφάσεων και κατ΄ επέκταση από την εφαρμογή μηχανισμών επίλυσής-τους, Η διαδικασία της κλήρωσης είναι απαξιωτική για τους θεσμούς ενός κράτους
• Το δημοψήφισμα για την επικύρωση της συμφωνίας πρέπει να είναι ένα, με ενιαίο κατάλογο, ανεξάρτητα εάν οι Τ/κύπριοι θα ψηφίσουν στα κατεχόμενα και οι Ε/κύπριοι στις ελεύθερες περιοχές. Το αποτέλεσμα να είναι ένα και η καταμέτρηση να γίνει με τρόπο ώστε να μην καταδεικνύει την ξεχωριστή βούληση των πολιτών σε εθνοτική βάση. Η θεσμοθετημένη κατοχύρωση ξεχωριστών δημοψηφισμάτων δίνει τη δυνατότητα νομιμοποιημένης μελλοντικά απόσχισης του ψευδοκράτους σε ανεξάρτητο κράτος. Σε ποια χώρα ομόσπονδη ή όχι που είναι ένα κράτος και ένας λαός για το ίδιο θέμα γίνονται δύο ξεχωριστά δημοψηφίσματα και για την επικύρωση απαιτείται ξεχωριστή πλειοψηφία; Σε ποια δημοκρατική χώρα παραβιάζεται η αρχή «ένας άνθρωπος μία ψήφος» ώστε κάποιοι υπήκοοι να έχουν μία ψήφο και κάποιοι ¼ της ψήφου;
• Η αποτελεσματική συμμετοχή των Τ/κυπρίων στη διακυβέρνηση δεν επιτυγχάνεται αναγκαστικά με την αριθμητική εξίσωση σε θεσμικά όργανα του κράτους, ούτε και με το δικαίωμα του veto σε όλες τις αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου. Εξάλλου τα ψηφίσματα των ΗΕ είναι ξεκάθαρα όταν αναφέρουν ότι «η πολιτική ισότητα αφορά την αποτελεσματική συμμετοχή στη διακυβέρνηση, αλλά όχι την αριθμητική εξίσωση»
• Σε ποιο ομόσπονδο κράτος στο ανώτατο κοινοβουλευτικό όργανο τη γερουσία, η σύνθεση καθορίζεται στη βάση εθνοτικής προέλευσης και αριθμητικής εξίσωσης, για τη λήψη απόφασης σε σειρά σοβαρών ζητημάτων  απαιτείται η ξεχωριστή πλειοψηφία; Σε ποιο κοινοβουλευτικό σώμα κράτους μέλους της Ε.Ε. πρόταση η οποία ψηφίζεται από το 75% των μελών-του απορρίπτεται γιατί δεν συγκεντρώνει ξεχωριστή πλειοψηφία, αλλά εγκρίνεται πρόταση η οποία ψηφίζεται από το 55% των μελών-του;
• Σε ποιο ομόσπονδο κράτος η ανώτατη αρχή δικαστικής εξουσίας το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, αποτελείται από ίσο αριθμό δικαστών στη βάση εθνοτικής προέλευσης και για τη λήψη απόφασης για συνταγματικά θέματα θα προστίθενται μετά από κλήρωση ξένοι δικαστές για να λαμβάνεται απόφαση;

Είναι προφανές ότι τα όσα μέχρι στιγμής έχουν συναποφασισθεί ή αποτελούν συγκλίσεις οδηγούν σε συνομοσπονδία, με τη σύσταση δύο πολιτικά ίσων κρατών με φυλετικό γεωγραφικό αλλά και πολιτικό διαχωρισμό. 
Άμεσα απαιτείται

• Η προστασία της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας
• Η αξιοποίηση των διαπραγματευτικών όπλων που διαθέτουμε, και
• Η παρεμπόδιση ή και ματαίωση πολιτικών επιλογών της Τουρκίας

Στη βάση των παραπάνω επιβάλλονται άμεσες ενέργειες, όπως:

1. Σε συνεργασία με την Ελλάδα και άλλες χώρες με κοινά συμφέροντα, παρεμπόδιση οποιασδήποτε μορφής αναβάθμισης της σχέσης Ε.Ε. – Τουρκίας εάν προηγουμένως δεν αποσύρει το απαράδεκτο έγγραφο του Ιουνίου του 2014 περί «εκλιπούσας ΚΔ» και εάν δεν υλοποιήσει το σύνολο των υποχρεώσεων που αφορούν την Κύπρο και περιλαμβάνονται στη συμφωνία που υπέγραψε  το 2005 με την Ε.Ε.
2. Απαίτηση για εφαρμογή της 3^ηςΒιέννης για τους εγκλωβισμένους
3. Απαίτηση για άμεση απογραφή πληθυσμού υπό την αιγίδα του ΟΗΕ
4. Προσφυγή στον ΟΗΕ για τον συνεχιζόμενο εποικισμό των κατεχομένων εδαφών
5. Εμμονή όπως η επικύρωση της συμφωνίας για λύση του κυπριακού να γίνει με ένα κοινό δημοψήφισμα, να λάβουν μέρος μόνο οι κύπριοι υπήκοοι και το αποτέλεσμα να είναι ένα. Η καταμέτρηση των ψήφων να γίνει με τρόπο ώστε να μη καταγράφεται ξεχωριστά η βούληση Ε/Κ και Τ/Κ
6. Προσφυγή σε διεθνή βήματα για τα εγκλήματα της Τουρκίας το 1974 αλλά και μεταγενέστερα με επικέντρωση στην εν ψυχρώ δολοφονία των αιχμαλώτων πολέμου
7. Προσφυγή σε διεθνή βήματα για την καταστροφή στα κατεχόμενα αρχαιολογικών μνημείων και χώρων θρησκευτικής λατρείας