Φωνάζει ο κλέφτης
Η πρόσφατη Απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων για το θέμα του ενωτικού δημοψηφίσματος δεν είναι ότι καλύτερον έχει να επιδείξει το νομοθετικό μας σώμα, ούτε όσον αφορά την ουσία του θέματος ούτε όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο υιοθετήθηκε.
Πρόκειται για μια αχρείαστη, αψυχολόγητη και πολιτικά εντελώς άκαιρη ενέργεια που έδωσε αφορμή στην Τουρκία και στην ΤΚ ηγεσία να δημιουργήσουν θέμα εκ του μη όντoς για να διακόψουν τις συνομιλίες στην πιο κρίσιμη τους φάση προς εξυπηρέτηση άλλων πολιτικών σκοπιμοτήτων τους.
Το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας και της ΤΚ κοινότητας γνωρίζουν πολύ καλά ότι εδώ και μερικές δεκαετίες δεν υφίσταται, δεν τίθεται και δεν μπορεί πλέον να υπάρξει ούτε σαν όραμα θέμα ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Το ζήτημα της Ένωσης έκλεισε με την υπογραφή των Συνθηκών του 1960 που δημιούργησαν την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία. Και εξέλιπε (ακόμη και σαν όνειρο) με το άφρον και εγκληματικό πραξικόπημα που έδωσε το πρόσχημα στην Τουρκία για να εφαρμόσει τα άνομα σχέδια της σε βάρος της κυπριακού κράτους και του ελληνισμού της Κύπρου.
Δυστυχώς η τραγική εμπειρία του 1974 δεν μας δίδαξε ότι η Τουρκία καραδοκεί και είναι έτοιμη να εκμεταλλευθεί κάθε λανθασμένη μας ενέργεια για να προωθήσει περαιτέρω τις θέσεις της και τα συμφέροντα της. Όπως πράττει και τώρα, σε αγαστή σύμπνοια με την ΤΚ ηγεσία, αξιοποιώντας προσχηματικά και ανερυθρίαστα την απόφαση της Βουλής και διαρρηγνύοντας θεατρικά τα ιμάτια της επειδή θα γίνεται ένα ολιγόλεπτο σχολικό μνημόσυνο της Ένωσης. Αποσύρθηκαν από τις συνομιλίες, ορύονται υποκριτικά, μας καταγγέλλουν διεθνώς και θέτουν σαν απαράβατο όρο για να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την απόσυρση της Απόφασης της Βουλής.
Αυτοί που, κατά παράβαση των Συνθηκών του 1960 τις οποίες επικαλούνται για να δικαιολογήσουν την εισβολή και την απαίτηση τους για συνέχιση του αναχρονιστικού καθεστώτος των εγγυήσεων, διχοτόμησαν την Κύπρο ανακηρύσσοντας και αναγνωρίζοντας αποσχιστικό κράτος στα κατεχόμενα. Αυτοί που αρνούνται πεισματικά για 34 χρόνια να συμμορφωθούν με τα Ψηφίσματα 543 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ που τους καλούν να ανακαλέσουν τις αποσχιστικές τους πράξεις. Αυτοί που κατά παράβαση πληθώρας προνοιών του Διεθνούς Δικαίου και του Κυπριακού Συντάγματος εμπεδώνουν καθημερινά και συστηματικά την απόσχιση και τη διχοτόμηση με τη βίαιη μετακίνηση πληθυσμών, τον εποικισμό, το σφετερισμό των περιουσιών, την αλλαγή των τοπωνυμίων, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και των θρησκευτικών μνημείων, την μετατροπή των εκκλησιών σε τζαμιά, την προσάρτηση των κατεχόμενων περιοχών στην Τουρκία με την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς νερού από την Τουρκία, την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και άλλα παρόμοια, την απάλειψη κάθε ίχνους ελληνικής παρουσίας και τον εκτουρκισμό των κατεχομένων με όλους τους τρόπους.
Χωρίς εμείς να θέτουμε σαν όρο για την έναρξη και συνέχιση των συνομιλιών την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ανάκληση της απόσχισης και την από-αναγνώριση του ψευδοκράτους από την Τουρκία όπως απαιτούν τα Ψηφίσματα του ΣΑ, τον τερματισμό όλων των παρανομιών που εμπεδώνουν το διαχωρισμό και τη διχοτόμηση. Ή την αναστολή τους και το πάγωμα τους έστω ενόσω διαρκούν οι συνομιλίες για να μην περιπλέκεται περισσότερο η κατάσταση και να γίνεται πιο δύσκολη η λύση. Είναι για όλους αυτούς τους λόγους που ταιριάζει απόλυτα σε αυτή την εξωφρενική κατάσταση η γνωστή παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».
Όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η αποχώρηση του ΤΚ ηγέτη από τις συνομιλίες με πρόσχημα την Απόφαση της Βουλής και η ταύτιση του με τις θέσεις της Τουρκίας στο θέμα των εγγυήσεων και των 4 ελευθεριών απέδειξε την πλήρη εξάρτηση του ίδιου, του καθεστώτος του και της ΤΚ κοινότητας γενικά από την κατοχική Τουρκία. Παρά τις καλές του προθέσεις και τη διαφοροποίηση του από τη Ντενκτασική προσέγγιση και φιλοσοφία σε σχέση με τη λύση του Κυπριακού, είναι τόσο μεγάλη, απόλυτη σχεδόν, η παντοιότροπη εξάρτηση του από την Τουρκία που όσο και να θέλει δεν μπορεί να μην υπακούει στα κελεύσματα της Άγκυρας. Είναι λυπηρό και απογοητευτικό αλλά, δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση και επιβάλλεται να προβληματιστούμε σοβαρά πως θα τη χειριστούμε.
Και ο προβληματισμός μας πρέπει να επικεντρωθεί πρώτιστα στο εξής καίριο ζήτημα. Για να εξευρεθεί μια ικανοποιητική και αποδεκτή λύση στο Κυπριακό μέσω των διακοινοτικών συνομιλιών που είναι η μόνη οδός για την επίτευξη του στρατηγικού αυτού στόχου, αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση είναι η απεξάρτηση της ΤΚ κοινότητας από την Τουρκία. Η προϋπόθεση αυτή είναι το ίδιο απαραίτητη και για την εφαρμογή και λειτουργία της λύσης που δεν θα είναι εύκολο εγχείρημα. Είναι δυνατή αυτή η απεξάρτηση; Πως μπορεί να επιτευχθεί και σε ποιο βαθμό;
Οι πρόσφατες δηλώσεις και ενέργειες του κ. Ερντογάν και της κυβέρνησης του επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά αυτό που γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια όσοι ασχοληθήκαμε κατά καιρούς με το Κυπριακό. Ότι, δηλαδή, η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται ειλικρινά για τους ΤΚ αλλά για τα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα. Η ΤΚ κοινότητα χρησιμοποιείται από την Τουρκία σαν ένα πιόνι, σαν εργαλείο για την επίτευξη των δικών της φιλόδοξων σχεδιασμών. Το ομολόγησαν άλλωστε με ξεκάθαρες δηλώσεις τους ο πολύς κ. Νταβούτογλου, ο κ. Τσαβούσογλου και άλλοι Τούρκοι αξιωματούχοι.
Γι’ αυτό και δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε ότι χωρίς την απεξάρτηση της ΤΚ κοινότητας από την Τουρκία δεν θα μπορέσει να επιβιώσει η λύση της ΔΔΟ ούτε να λειτουργήσει σωστά η Ομοσπονδιακή Κυπριακή Δημοκρατία σαν κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.