Μάρτης… Γδάρτης
“Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια…” λέει μια λαϊκή ρήση που δεν αναφέρεται συγκεκριμένα σε όσα φέρνει ο μήνας Μάρτιος, αλλά σε όσα σύμφωνα με τους νόμους της Φύσεως, θα έρθουν στην ώρα τους.
Γιατί τον πρώτο ανοιξιάτικο μήνα, τα λάχανα ψηλώνουν και τελειώνουν σιγά-σιγά.
Το ίδιο και τα κουνουπίδια και τα μπρόκολα. Κι ενώ τα σταυρανθή βρίσκονται στο τέλος τους, άλλα λαχανικά όπως τα μαρούλια και τα ραπανάκια, κάνουν την εμφάνισή τους στο ανοιξιάτικο τραπέζι.
Αυτά συμβαίνουν στα περιβόλια μας, όπου οι φυσικοί νόμοι είναι απαράβατοι. Στην ζωή μας όμως, οι πολιτικοί νόμοι δεν είναι ούτε απαράβατοι ούτε…βατοί. Αυτό το μυστήριο φρούτο που λέγεται “αξιολόγηση”, δε λέει να ολοκληρώσει τον κύκλο του για να αφήσει την θέση του σε άλλα, πιο “θρεπτικά” προϊόντα για τον Έλληνα. Έστω λοιπόν ότι αποφασίζω να τρέφομαι με φακές, φασόλια, ρεβίθια και όλα τα φρέσκα ανοιξιάτικα ζαρζαβατικά , όπως επιτάσσει η Θρησκεία και η υγιεινή διατροφή. Αποφεύγω τα οστρακοειδή και τα μαλάκια διότι ανεβάζουν τον προϋπολογισμό του σπιτιού και την χοληστερίνη του νοικοκύρη. Έλα όμως που ενώ ο νοικοκύρης βρίσκεται σε διατροφή λιτότητας, η χοληστερίνη ανεβαίνει στα ύψη! Τί φταίει περισσότερο; Η αξιολόγηση που όλο τελειώνει και ατελείωτη είναι ακόμη; Τα ψέματα που μας “σερβίρουν” καθημερινώς ως “ευλογημένα” από μια Αριστερή Κυβέρνηση με “ηθικό πλεονέκτημα” και απαράμιλλη τέχνη στην κατασκευή νέων φράσεων και λέξεων για έννοιες ήδη γνωστές ;
“Δεν είναι τυρί…είναι <<Ευλογημένο>> ” ομολογεί με πειθώ και καμάρι, θα έλεγα, κάποιος άνδρας που διαφημίζει νηστίσιμο υποκατάστατο τυριού, στην τηλεόραση. “Δεν είναι το τέταρτο Μνημόνιο, είναι προνομοθετημένα μέτρα”, θα μπορούσε να ομολογήσει ένας πολιτικός άνδρας, χωρίς πειθώ και χωρίς καμάρι, αλλά αυτή την ομολογία, δεν θα την ακούσουμε ποτέ από χείλη κυβερνώντων. Δεν τα έχουν καλά με τις… “Ομολογίες Πίστεως”.
Αυτή η Κυβέρνηση…”δεν υπάρχει”! Να μια ωραία νεανική έκφραση που τους ταιριάζει απόλυτα, διότι συνδυάζει όλες τις πιθανές έννοιες: Η Κυβέρνηση που δεν μπορείς να την ψυχολογήσεις, να την κατατάξεις, να την αξιολογήσεις, (πρωτίστως), να την πάρεις στα σοβαρά, να την εμπιστευτείς, να χαράξεις το μέλλον σου σύμφωνα με τα νομοθετήματά της, να την απορρίψεις ή να την δικαιολογήσεις με πολιτικά επιχειρήματα, να γελάσεις ή να κλάψεις ακούγοντας τις εκάστοτε δηλώσεις των εκπροσώπων της. Πάντως να την αποδεχθείς αποκλείεται γιατί…”δεν υπάρχει”!
“Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης”, λέει μια λαϊκή ρήση που στην προκειμένη περίπτωση, δεν αναφέρεται συγκεκριμένα σε όσα φέρνει ο Μάρτιος, αλλά σε όσα φέρνει η Κυβέρνηση αυτόν τον Μάρτιο, με τα νέα μέτρα και τα “αντισταθμιστικά”, που όπως τα ακούω, μου θυμίζουν αντισταμινικά για εαρινές αλλεργίες. Παρηγοριά στον άρρωστο δηλαδή.
Εξάλλου τί να σου κάνει και η κόκκινη κλωστή η δεμένη στο χέρι για να μη μας κάψει ο ήλιος;
Αφού ούτως ή άλλως, θα μας “κάψει” το κόκκινο σακίδιο του Υπουργού Οικονομικών!