Επανένωση
Ακούμε πάρα πολλά τελευταία για την επανένωση του νησιού (αρχικά επρόκειτο για απελευθέρωση).
Επειδή η ιστορία διδάσκει ας μελετήσουμε μια άλλη επανένωση όπως την έζησε και τη διηγείται στην αυτοβιογραφία του (“In search of memory”) ο Eric R. Kandel (Νόμπελ Ιατρικής 2000).
O Kandel περιέγραψε την θριαμβευτική είσοδο του Hitler στη Βιέννη τον Μάρτιο του 1938. Οι Γερμανικές στρατιές εισέβαλαν στην Αυστρία το πρωί της 12ης Μαρτίου 1938. Ο Hitler ακολούθησε το απόγευμα της ίδιας μέρας περνώντας τα σύνορα στο χωριό του Braunau am Inn και προχωρώντας προς το Linz. Από τους 120,000 κατοίκους του Linz, τουλάχιστον οι 100,000 βγήκαν στους δρόμους να τον υποδεχτούν κραυγάζοντας “Heil Hitler” στους ήχους του ναζιστικού τραγουδιού “Horst Wessel song”. Το απόγευμα της 14ης Μαρτίου η κουστωδία του Hitler έφτασε στη Βιέννη, όπου 200,000 κόσμος τον υποδέχτηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης ως ήρωα που επανένωσε τους γερμανόφωνους. Η υποδοχή που του επεφύλαξαν οι Αυστριακοί εξέπληξε και τον Hitler τον ίδιο που ανέμενε ότι θα εναντιώνονταν στην προσάρτηση της χώρας τους ως προτεκτοράτο και θα προτιμούσαν την ανεξαρτησία.
Πριν προχωρήσει ο Hitler με επέμβαση στην Αυστρία, φρόντισε κάποια άλλα θέματα στη Γερμανία: εκδίωξε από τις θέσεις τους, με αφορμή εμπλοκή σε σκάνδαλα, τον Υπουργό Πολέμου και Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων και τον Αρχηγό του Στρατού και μαζί τους απέπεμψε και ικανό αριθμό Στρατηγών, αναλαμβάνοντας ο ίδιος την αρχηγία των Ενόπλων Δυνάμεων θέτοντας έτσι ολόκληρο το στράτευμα υπό τον έλεγχό του.
Όμως, η ασυνήθιστη υποδοχή της οποίας έτυχε, ακόμα και από αυτούς που πριν μόλις 48 ώρες ήταν εναντίον του, έπεισε τον Hitler ότι η Αυστρία θα ήταν σύμφωνη με την προσάρτηση και την επανένωση των γερμανόφωνων. Μεταξύ άλλων, ο Αρχιεπίσκοπος της Βιέννης που είχε μεγάλη επιρροή, Theodor Innitzer, παλαιός υπερασπιστής της εβραϊκής κοινότητας, διέταξε όλες οι εκκλησίες να υψώσουν τη ναζιστική σημαία και να κτυπούν τις καμπάνες προς τιμή του Hitler. Υποδεχόμενος προσωπικά τον Hitler, ο Innitzer δεσμεύτηκε για αφοσίωση του ιδίου και όλων των Αυστριακών καθολικών (πλειοψηφία των κατοίκων της Βιέννης). Ως αντάλλαγμα για την υποταγή και αφοσίωση ζήτησε σεβασμό στις ελευθερίες της εκκλησίας και εμπλοκή στην εκπαίδευση της νεολαίας.
Από εκείνο το βράδυ και για πολλές μέρες ξέσπασε η κόλαση και ακούονταν φωνές «κάτω οι εβραίοι» . Εξευτέλιζαν τους εβραίους δίνοντας τους μια οδοντόβουρτσα και αναγκάζοντας τους να γονατίσουν στο δρόμο και να σβήσουν όλα τα συνθήματα εναντίον της προσάρτησης. Ο πολιτισμός της Βιέννης στάθηκε ανίκανος να διαφωτίσει τις προκαταλήψεις των ανθρώπων και να αλλάξει τον τρόπο σκέψης. Επεκράτησε ο ρατσισμός, το συμφέρον (κατάσχεση περιουσιών εβραίων), ο φθόνος, η πίκρα, η τυφλή κακοήθης λαχτάρα για εκδίκηση. Εφαρμόστηκε αντιεβραϊκή πολιτική για τους 200.000 εβραίους της Βιέννης, προέκυψαν διώξεις και μαζικές συλλήψεις και ιδρύθηκε το Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν (καλοκαίρι 1938).
Ο Hitler ήταν Αυστριακός είχε ζήσει στη Βιέννη και ονειρευόταν από μικρός την ένωση της Αυστρίας με τη Γερμανία. Στις 12/2/1938 απείλησε με εισβολή τον Αυστριακό καγκελάριο Schuschnigg, εκτός αν διόριζε ως 3 υπουργούς του μέλη του εκτός νόμου αντίστοιχου ναζιστικού κόμματος απαιτώντας να άρει την απαγόρευση του αποδίδοντας τους πλήρεις πολιτικές ελευθερίες και απελευθερώνοντας όσα μέλη του είχαν φυλακισθεί. Ο Schuschnigg προγραμμάτισε δημοψήφισμα στις 13 Μαρτίου με το ερώτημα αν πρέπει η Αυστρία να παραμείνει ανεξάρτητη χώρα, ναι ή όχι; Ήταν σχεδόν σίγουρο ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα ψήφιζε υπέρ της ανεξαρτησίας (ναι). Ο Hitler αμέσως εκβίασε αναβολή του δημοψηφίσματος και απαίτησε την παραίτηση του Schuschnigg, όπως και έγινε στις 11 Μαρτίου. Αυτό δεν εμπόδισε τον Hitler να εισβάλει στη χώρα την επομένη (12 Μαρτίου).
Προέκυψε μια δραματική στροφή του κόσμου, που ενώ τη μια μέρα υποστήριζε τον Schuschnigg και την ανεξαρτησία, την επομένη ζητωκραύγαζε την είσοδο του Hitler. Αναφέρεται χαρακτηριστικά η εφημερίδα Reichspost που στις 11 Μαρτίου υποστήριζε τον
Schuschnigg ενώ στις 13 Μαρτίου εκθείαζε τον Hitler.
Αμέσως ο Ναζισμός επιβλήθηκε πλήρως και σε κάθε έκφανσή του στην Αυστρία, με μαζικές συλλήψεις, ενώ πολλοί Αυστριακοί πολιτικοί συντάχθηκαν με το νέο καθεστώς.
Η προσάρτηση (απαγορευμένη από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών) υπόκειτο σε επικύρωση με δημοψήφισμα που έγινε στις 10 Απριλίου. Το ποσοστό υπέρ της προσάρτησης ανήλθε σε 99,73%. Η Αυστρία έγινε η επαρχία Ostmark.
Με την «επανένωση» η Βιέννη του πολιτισμού μετατράπηκε σε πόλη με απίστευτες βιαιότητες.