Απάντηση προς φιλόλογο κυρία Μαρίνα Αρμεύτη περί Ενωτικού δημοψηφίσματος

Παρόλο που είμαι 17 χρονών μαθητής και όχι επί καθήκοντι φιλόλογος, προβληματίστηκα για το κείμενο σας που δημοσιεύτηκε σε διάφορα ΜΜΕ.

• Χρυσοβαλάντης Δημοσθένους, μαθητής

Αρχικά, δυσκολεύτηκα να καταλάβω πώς η αναφορά σας σε «λαούς που πέρασαν από πάνω μας», οδηγεί σε «ντοπάρισμα μίσους».  Δυσκολεύτηκα επίσης να καταλάβω το συλλογισμό «Η Αγγλία μας χάριζε στην Ελλάδα και αυτή δεν μας ήθελε».

• ( Εδώ το εν λόγω άρθρο της καθηγήτριας: https://www.facebook.com/marmefti/posts/1232598603502247 )

Θα σας διέφυγε η έννοια του υπόβαθρου και των περιστάσεων που πλαισιώνουν μια απόφαση, όπως μάλλον θα σας διέφυγε και το συχνότατο φαινόμενο που φέρνει πολιτικές ηγεσίες σε σύγκρουση με το λαϊκό αίσθημα και τις παλλαϊκές αξιώσεις.

Το ότι η πολιτική ηγεσία του Ελλαδικού Κράτους – λανθασμένα – αρνήθηκε την πρόταση της Αγγλίας, σίγουρα δεν αντικατοπτρίζει  την «Ελλάδα», γιατί Ελλάδα δεν είναι οι πολιτικοί ηγέτες της και τα λάθη που εκ των υστέρων κρίνουμε ότι διαπράττουν αυτοί… Αλίμονο.

Εξάλλου ολόκληρη η Ελλάδα παλλόταν από αιματηρές διαδηλώσεις κατά την διάρκεια του Αγώνα του 1955-59 και υπάρχουν περιπτώσεις που Ελλαδίτες έχασαν την ζωή τους, κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων, για να συμπαρασταθούν στο δίκαιο αίτημα των Κυπρίων για αυτοδιάθεση και Ένωση με την μάνα Ελλάδα (π.χ. 9/5/1956, Αθήνα).   Παραμένει αδιαμφισβήτητο πως  η απόρριψη του αιτήματος των Κυπρίων για Ένωση, δεν μπορεί να υποσκάψει την αξία του, τις θυσίες που έγιναν για την πραγματοποίηση του και δεν πρόκειται να σταθεί εμπόδιο στην τίμηση του.

Η όλη στάση σας είναι ακατανόητη, όπως ακατανόητο είναι και η απαξιωτική αναφορά σας στον εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του 1955-59 («θα τα πω για αλλη μια φορά αφού θα τα πω και την πρώτη του Απρίλη»).  Είναι σπατάλη σάλιου για εσάς η αναφορά σε μια ένδοξη σελίδα της ιστορίας αυτού του τόπου; Στον αγνό αυτό Αγώνα που κάποιοι ανιδιοτελώς πρόσφεραν την ζωή τους για να υπερασπιστούν τα δίκαια αυτού του τόπου;  Προσωπικά, νιώθω περισσότερο περήφανος όταν έρχεται στην σκέψη μου ο Αγώνας αυτός, και όχι δεν νιώθω κανένα «μίσος», καμιά «μισαλλοδοξία», κανένα «εθνικό φανατισμό».    Απλή περηφάνια για κάποια αμούστακα παιδιά που παραμέρισαν την ιδιοτέλεια για την εκπλήρωση της λαϊκής θέλησης, το μεγάλου αυτού εθνικού οράματος.

Σχετικά με την εκτέλεση προδοτών, θεωρώ ότι όταν ένας λαός εισέρχεται με πενιχρά μέσα σε εθνικό αγώνα και κηρύσσει πόλεμο στους  (πανίσχυρους) δυνάστες του, η εκτέλεση όσων θέτουν τον Αγώνα και τις ζωές των αγωνιστών σε κίνδυνο δεν είναι μόνο δικαιολογημένη αλλά και επιβεβλημένη ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που υπήρχαν στοιχεία ή βάσιμες υποψίες για συνεργασία με τον κατακτητή. Όπως οι αντιστασιακές οργανώσεις κατά την Κατοχή εκτελούσαν οποιοδήποτε συνεργαζόταν με τους Γερμανούς Ναζί έτσι και η ΕΟΚΑ στοχοποιούσε ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων οποιονδήποτε συνεργαζόταν με τους Βρετανούς αποικιοκράτες.

Είναι εκτός ιστορικού πλαισίου η αναφορά σας ότι οι «αριστεροί» βαφτίζονταν ως προδότες, αφού στον Αγώνα συμμετείχαν πολλοί αριστεροί, αφού μάλιστα ίδρυσαν και την «Οργάνωση Αριστερών Εθνικοφρόνων», η οποία αναφέρει σε προκήρυξη της:

«Αδέλφια, η ΕΟΚΑ επανειλημμένα εδήλωσε πως είναι μόνο μία στρατιωτική οργάνωση με σκοπό το διώξιμο του καταχτητή. Από την άλλη η γραμμή του Μακαρίου αποδείχτηκε η ορθή, μαχητική προοδευτική γραμμή. Δεν είναι τώρα καιρός για κοινωνικοπολιτικές διαφορές. Όσοι συμφωνούμε πως ο αγώνας για αυτοδιάθεση θα πρέπει να ναι αδιάλλακτος κι όταν η ανάγκη το καλεί ο λαός μπορεί να προσφεύγει στα όπλα, όσοι συμφωνούμε πως η μονολιθική εθνική εμφάνιση της ηγεσίας ωφελεί τον αγώνα, όσοι ορκιζόμαστε πως δεν θα κοιμηθούμε μια ήσυχη νύχτα, αν δεν έχουμε αυτοδιάθεση, ας συσπειρωθούμε στην Οργάνωση Εθνικοφρόνων Αριστερών.».   Έτσι, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο ότι ο Αγώνας δεν ήταν ιδεολογικός, αλλά εθνικοαπελευθερωτικός.   Εξάλλου υπάρχουν αρκετές προκηρύξεις της Ε.Ο.Κ.Α που αναφέρονται στο φαινόμενο αυτό, που δεν φανερώνουν οποιαδήποτε πρόθεση για κινήσεις εναντίον των «αριστερών»:  «Ο κυπριακός λαός δεν πρέπει να ανησυχή από τες φωνασκίες των καιροσκόπων και προδοτών• είναι σύνηθες φαινόμενον τούτο σε κάθε αγώνα. Παλαίμαχοι εμείς τα ξέρουμε όλα τα κόλπα. Ζητούμε να μας ακολουθήση πιστά και τυφλά. Θα τον οδηγήσουμε στο τέρμα• να είναι βέβαιος. Αλλά και θα χτυπήσουμε όπου βρούμε αντίδρασι, είτε από δεξιά παράταξι είτε από την αριστερά» (Αρχηγός Ε.Ο.Κ.Α, Γεώργιος Γρίβας Διγενής).  Επίσης: «Ουδένα θα πειράξουμε οιαδήποτε πολιτικά φρονήματα και αν έχη. θα κτυπήσουμε όμως τους προδότας, επιβάλλοντες σ’ αυτούς τας ποινάς που τους αξίζει, εις οιανδήποτε παράταξιν και αν ανήκουν» και «Κτυπούμε μόνον εκείνους, είτε Έλληνες, είτε Τούρκους, είτε Άγγλους, είτε οιασδήποτε άλλης φυλής, οι οποίοι γίνονται όργανα των Άγγλων και με όπλα που τους δίδουν οι Άγγλοι μας κτυπούν».

Συνολικά εκτελέστηκαν περίπου 90 άτομα από την Ε.Ο.Κ.Α ως προδότες και ελάχιστοι από αυτούς ανήκαν στην αριστερά.  Επομένως, δεν ήταν (μόνο) «αριστεροί» που  εκτελούνταν από την Ε.Ο.Κ.Α, αλλά όσοι εμπόδιζαν και πρόδιδαν τον Αγώνα με τις πράξεις τους.

Δεν καταλαβαίνω, γιατί είναι κακό οι μαθητές να ανεμίζουν ελληνικές σημαίες.  Που είναι το κακό να ανεμίζουν την εθνική μας σημαία, η οποία εκφράζει την εθνική μας ταυτότητα, τη συνείδησή μας;

Και όχι, το όραμα της Ένωσης, προς Θεού, δεν έγινε η καταστροφή μας, ασχέτως αν κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν.   Το όραμα της Ένωσης είναι η ψυχή αυτού του τόπου, είναι πηγή αντίστασης, θάρρους και δύναμης.  Ένα όραμα που ένωσε όλους τους Κύπριους.   Ένα όραμα που θα τιμούμε για πάντα.

Εν τελεί, δεν καταλαβαίνω, γιατί εναντιώνεστε στην τίμηση της επετείου του Ενωτικού Δημοψηφίσματος.  Ενός δημοψηφίσματος, που εξέφραζε το αίτημα της αυτοδιάθεσης του Κυπριακού λαού και την εθνική του αυτογνωσία.  Δεν το διέπραξε και δεν συμμετείχε σε αυτό  ούτε η ΕΟΚΑ Β, ούτε η Χούντα, ούτε κανένας άλλος.  Σύσσωμος ο Κυπριακός λαός, οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας, οι οποίοι, απόλυτα συνειδητοποιημένοι, θέλησαν να υπογράψουν την ιστορική μας συνέχεια.  Προσωπικά, αντιλαμβάνομαι ότι η επέτειος αυτή μπορεί να διδάξει στους μαθητές την σημασία του αναφαίρετου αιτήματος της αυτοδιάθεσης  των λαών, καθώς και τα ειρηνικά και δημοκρατικά μέσα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι λαοί για να το εξασφαλίσουν.

Γιατί, λοιπόν, να αποκρύψουμε την ιστορία μας;  Η ιστορία ενός λαού πρέπει να γίνεται σεβαστή από όλους ανεξαιρέτως και όχι να αποκρύπτεται.

Δεν πιστεύω, σε καμία περίπτωση,  πως είναι η τίμηση μιας αγνής ιστορικής επετείου που εμποδίζει την ειρήνη, αλλά οι 43.000 Τούρκοι στρατιώτες που βρίσκονται στα κατεχόμενα, οι οποίοι κάθε 20^η Ιουλίου και 15^η Νοεμβρίου παρελαύνουν περήφανα.