Ρεαλισμός και ουτοπία
Καθώς προσεγγίζει η διάσκεψη βλέπω τα ακόλουθα ενδεχόμενα:
1. Ο π. Αναστασιάδης αντιλαμβάνεται την παγίδα της διάσκεψης. Απαιτεί (κατ’ ελάχιστο) την επίσημη πρόσκληση της ΚΔ από τον ΟΗΕ. Η Τουρκική πλευρά δεν το αποδέχεται και καταγγέλλει την ΚΔ ότι οδηγεί σε ναυάγιο τις διαπραγματεύσεις.
2. Ο π . Αναστασιάδης συνεχίζει το λάθος του. Εξωτερικεύει προς την Ελληνική πλευρά ότι η ΚΔ συμμετέχει σύμφωνα με γνωματεύσεις. Καμία επίσημη πρόσκληση προς την ΚΔ. Πάμε στη διάσκεψη καταπατώντας τις κόκκινες γραμμές που ο ίδιος έθεσε:
α) Συμμετοχή της ΚΔ
β) Συμμετοχή ΕΕ και 5 μονίμων μελών του ΣΑ του ΟΗΕ (πολυμερής)
γ) Κατάληξη σ όλα τα θέματα πριν τη διάσκεψη
δ) Κατάθεση κοινού συμφωνημένου χάρτη στο εδαφικό και
ε) Συζήτηση μόνο της διεθνούς πτυχής με στόχο την κατάργηση των Τουρκικών εγγυήσεων και της αποχώρησης όλων των Τουρκικών στρατευμάτων πριν την εφαρμογή της λύσης.
Από τις δηλώσεις του Έιντε και όχι της Τουρκικής πλευράς, φαίνεται ότι ΚΑΜΙΑ από τις κόκκινες αυτές γραμμές δεν έχει τηρηθεί.
Ο π. Αναστασιάδης πάει στη διάσκεψη ως εκπρόσωπος κοινότητας, συζητούνται όλα τα ανοικτά θέματα (που είναι πολλά και σοβαρά – δηλώσεις Μαυρογιάννη) με τους Τούρκους να παζαρεύουν το 0,5% στο εδαφικό για να πάρουν σε όλα τα άλλα.
Σημειώνω ότι θέματα της διεθνούς πτυχής όπως ο Εποικισμός δεν αναφέρεται καν. Προφανώς το θέμα θεωρείται κλειστό και συμφωνημένο μετά την
α) αποδοχή των 220.000 χιλιάδων παράνομα πολιτογραφημένων πολιτών του ψευδοκράτους ως νόμιμους μελλοντικούς πολίτες του νέου κράτους και
β) αποδοχή των υπολοίπων εποίκων για παραμονή με άδεια εργασίας μια και στην καλύτερη περίπτωση αυτό θα αποτελεί ομοσπονδιακή αρμοδιότητα και άρα απόφαση με κλήρωση!
3. Ολα τα θέματα κλείνουν στις επόμενες 13 μέρες.
Οι Τούρκοι συμφωνούν σε κοινό χάρτη τον οποίο καταθέτουν και ο π. Αναστασιάδης, πείθει Τουρκία και ΟΗΕ, πάει στη Γενεύη ως Πρόεδρος της ΚΔ η οποία προσκαλείται επίσημα όπως και η ΕΕ και τα 5 μόνιμα μέλη του ΟΗΕ.
Όλοι συμμετέχουν στη διεθνή διάσκεψη και αποφασίζουν κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων και πλήρη αποχώρηση των στρατευμάτων πριν την εφαρμογή της λύσης.
Ποιο είναι το πιο ουτοπικό σενάριο;
Και τι θα αναμένουμε αν δε συμβεί το “ιδεατό” για Αναστασιάδη, ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, σενάριο (3);
Αν συμβεί το (1) θα μας καταλογίσουν ευθύνες για το ναυάγιο ενώ θα μείνουν κληρονομιά όλες οι υποχωρήσεις / συγκλίσεις Ανστασιάδη τις οποίες θα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας.
Αν συμβεί το (2) οδηγούμαστε σε ένα σχέδιο Τουρκικών προδιαγραφών.
Αν καταψηφισθεί θα φορτωθεί ο κυπριακος ελληνισμός με νέα άρνηση με τραγικές συνέπειες.
Αν γινει αποδεκτό η ΚΔ όπως την ξέραμε τελειώνει ανεπιστρεπτί και γεννιέται ένα τεχνητό, άδικο, ρατσιστικό, δυσλειτουργικό και θνησιγενές κράτος.
Τι είναι τελικά ρεαλισμός και τι ουτοπία;