Η Αντιγόνη στη σκλαβωμένη Σαλαμίνα
Πριν από την «εκτέλεση» της παράστασης της τραγωδίας του Σοφοκλή Αντιγόνη (που μαζί με την παράσταση «θα εκτελεστεί» επίσης και ο Σοφοκλής και το έργο του μαζί με τους ήρωές του από τα έξι μέτρα) θα ήθελα να παραθέσω και εγώ τα σχόλια και τις απόψεις μου για το εγχείρημα αυτό, δανειζόμενος τον τίτλο από την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της 24/9/2016 στην οποία φιλοξενήθηκε ο Πρόεδρος του ΘΟΚ κ. Γιάννης Τουμαζής.
- Η βίαιη, άκομψη, βάρβαρη και σκόπιμη μετονομασία του αρχαίου θεάτρου της Σαλαμίνας σε «θέατρο Αμμοχώστου» κρίνω πως ήταν εσκεμμένη και προήλθε από την σκοπιμότητα να διαγραφεί η αρχαία Σαλαμίνα και μαζί της όλη η αρχαία Ελληνική καταγωγή του θεάτρου μαζί με την ιστορία του, γιατί η αναφορά αυτή δεν βολεύει την μακρόχρονη και άρτια προγραμματισμένη πολιτική της τουρκίας για αποελληνικοποίηση ή αφελληνισμό της Κύπρου.
Αντί λοιπόν ο Πρόεδρος του ΘΟΚ να χαρακτηρίσει ως «ενδιαφέρουσες θεωρίες συνωμοσίας» τις αντιδράσεις, όφειλε – κατά την άποψή μου – να δώσει πιο πειστικές απαντήσεις ή να εκφράσει τις απολογίες εκ μέρους των.
Ο ισχυρισμός του κ. Τουμαζή ότι «η μετονομασία δεν είναι καθόλου λάθος καθώς το σημαντικό αυτό θέατρο αποτελεί τη σπουδαιότερη κληρονομιά της πόλης μας» είναι αστήρικτος,έωλος και επιφανειακός. Γιατί με το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσαμε να μετονομάσουμε το αρχαίο θέατρο Κουρίου σε θέατρο Λεμεσού, το αρχαίο θέατρο του Ηρώδου του Αττικού σε θέατρο Αθηνών κτλ.
- Αφού ο κ. Τουμαζής και το Δ.Σ. του ΘΟΚ «θεωρούν τον εαυτό τους ως οικοδεσπότες» όπως αναφέρει στη συνέντευξή του, τότε να υπολογίσουμε ότι , ως οικοδεσπότες που είναι , δεν πήραν άδεια από κανένα «τουρκοκυπριακό καθεστώς» και από καμμιά υπηρεσσία του ψευδοκράτους, ούτε και κατέβαλαν οποιοδήποτε τίμημα για τη χρήση του;
Πέρα από το τίμημα που θα καταβάλουν όσοι επιχειρήσουν να διέλθουν τα οδοφράγματα πληρώνοντας τα «ασφάλιστρα» των αυτοκινήτων τους στην «τουρκική δημοκρατία της βόρειας Κύπρου»
- Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να δούμε πόσοι τελικά Τ/Κ θα παρακολουθήσουν την αρχαία Ελληνική τραγωδία και πώς αυτή η συνεύρεση «θα φέρει τις δύο κοινότητες πιο κοντά» όπως ισχυρίζεται ο Πρόεδρος του ΘΟΚ.
- Εάν με τη διέλευση των οδοφραγμάτων και τη χρήση των παρανόμως κατακρατουμένων πολιτιστικών και πολιτισμικών μας χώρων «δεν νομιμοποιείται ούτε και αναγνωρίζεται κράτος και ψευδοκράτος» όπως αναφέρει ο κ. Τουμαζής, θα ήθελα να μας απαντήσει αν το κράτος ή το ψευδοκράτος αναγνωρίζεται όταν κατά την είσοδό μας στα οδοφράγματα επιδεικνύουμε στις αστυνομικές αρχές του ψευδοκράτους τις ταυτότητές μας και μας καταγράφουν στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τους.
- Για να νομιμοποιήσει ηθικά το εγχείρημα της παράστασης, ο κ. Τουμαζής επικαλείται μέρος των δηλώσεων του δρα Βάσου Καραγιώργη ότι «είναι θλιβερό να εμπλέκεται και πάλιν η Σαλαμίνα στη δίνη των πολιτικών μα διενέξεων» κλπ κλπ.
Σε απάντηση της επίκλησης των δηλώσεων Καραγιώργη, αντιπαραθέτω απόσπασμα των δηλώσεων του μεγάλου Άνδρα του Πνεύματος, των Γραμμάτων και του πολιτισμού, του καταξιωμένου και πολυβραβευμένου Κύπριου λογοτέχνη και ποιητή Κυριάκου Χαραλαμπίδη. Αναφέρει, μεταξύ άλλων ο κ. Χαραλαμπίδης «. . . Αν πρέπει τώρα να εξηγήσω γιατί δεν έπρεπε να οργανωθεί η παράσταση της Αντιγόνης στη Σαλαμίνα, είναι σαν να εξηγώ τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή δύο κυρίαρχα και παθόντα κράτη (η Ελλάδα και η Κύπρος) και οι επίσημοι θεατρικοί φορείς τους, μεταβαίνουν εκεί με την ανοχή και την άδεια των κατοχικών αρχών. Έτσι παρέχουν διεθνή υπόσταση και νομιμότητα σε ένα ψευδοκράτος που έχει καταντήσει επαρχία και προέκταση της τουρκίας. Αλλά για να αντιληφθεί κανείς μια τέτοια «λεπτομέρεια» θα πρέπει να αποδεσμευτεί από κάθε πολιτική σκοπιμότητα, να απαγκιστρωθεί από κομματικές αγκυλώσεις και ιδεολογικές εμμονές, για να αντικρίσει γυμνό και σπαραγμένο το σώμα της πατρίδας του, το σώμα του Αίμωνα, της Αντιγόνης και φυσικά του Ονήσιλλου».
Οι δηλώσεις αυτές του Κυριάκου Χαραλαμπίδη έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα και σπουδαιότητα γιατί προέρχονται από έναν άνθρωπο ο οποίος διακρίνεται για την σεμνότητά του και τον άδολο πατριωτισμό του. Έναν άνθρωπο που αρνείται να υποδουλώσει το πνεύμα και τη ψυχή του σε οποιανδήποτε ιδεολογικοπολιτική αγκύλωση και να υποταχθεί σε οποιανδήποτε σκοπιμότητα.
Τέλος, αγαπητέ μου συμπολίτη Γιάννη Τουμαζή, σε υπενθυμίζω ότι είμαι και εγώ – όπως και εσύ – ένα παιδί της Αμμοχώστου, της πόλης που εγκαταλείψαμε αμαχητί τον σκοτεινό Αύγουστο του 1974 και προδώσαμε κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθηση από τότε μέχρι και σήμερα με ατυχείς χειρισμούς και ασύγγνωστες παραλείψεις. Μιας ολόκληρης πόλης που την καταντήσαμε και την διεκδικούμε σαν μια λωρίδα παραλιακής συνοικίας πάνω στην οποία ασελγούμε σχεδιάζοντας δήθεν το μέλλον της! (και ο νοών νοείτω!)
Γνωρίζω επίσης πολύ καλά – τουλάχιστον τόσο καλά όσο εσύ ισχυρίζεσαι – κατά πού πέφτει η Σαλαμίνα: Είναι η προέκταση όλης της γενέτειράς μου, συμπεριλαμβανομένων των φτωχογειτονιών πέραν από την αριστοκρατική παραλιακή της συνοικία που διεκδικούν οι λογής – λογής άρχοντές μας.
Είναι το μνημείο του πολιτισμού μας που αγκάλιαζα στα παιδικά μου όνειρα και που μού έγινε εφιάλτης όταν οι σύγχρονοι νέο-κύπριοι μετέτρεψαν σε πειραματική αρένα!
Καλή θέαση της σύγχρονης τραγωδίας μας!
- Δημοτικός Σύμβουλος Αμμοχώστου
Υ.Γ. Και μια εισήγηση στους διοργανωτές.
Γιατι δεν ανεβάζουμε στο αρχαίο ελληνικό θέατρο της Σαλαμίνας την παράσταση της Μιμής Ντενίση «Σμύρνη μου αγαπημένη» που θα παρουσιαστεί αυτές τις μέρες, υπό την αιγίδα της κ Άντρης Αναστασιάδη, στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου;